زبدگي رو دستور رهيو اھ ته ماڻھون ڪجھ وقت ڪٿ ته ڪجھ وقت گذاري تو, زندگي آپ هيڪ سفر رو نالو اھ جڪي سارون ماڻھون نه مختلف وقتان تي مختلف ماڻهوان سان گڏ مختلف مقصدان سارون وقت ڀيرئڙا ٻيسي گذارڻو پئي تو, منا انتهائي وڏي خوشي ٿي تي ڪي هون آپري شروع واڙي تعليم ايئي آپري ڳان واڙي اسڪول اندر, آپري والدين جهڙان استادان وٽان پرائي چڪو آھان, همين وقت منا گهڻي دير اٿ ڀيچڻ, ٽڪڻ ۽ روڪڻ موڪل ڪوٿو نين ڏي ايئي ري ڪري همين اڀان سجان روحاني مائتران, پياران شاگرد ساٿيان سين جسماني طور تي ڌار ٿيان تو, پر روحاني طرح سين آپڻو ناتو, واسطو ۽ تعلق اهڙو تان جُڙي چڪو اهي جڪو هميشه لاء قائم و دائم رهاڻو اهي, اوئي لاء اي وقتي وڇوڙا, جدائي ۽ الوداعي را ٽاڻو ڪجھ به نٿا ڪري سگهين, منا ڏاڍي خوشي, مسرت ۽ سرور ملي اهي جڪو مين ايئي عظيم اداري ۾ ڏاهان, دانا, محنتي ۽ جاکوڙي استادان وٽان تعليم پرائي, زندگي را سجا گُر, فن ۽ هنر و سليقه سکيا, مين زمان پڙھڻ, سمجهڻ ۽ سلڻ سکيو, اڄ هون جڪو ڪجھ اهان ايئان عظيم استادان ري ڪري اي اهان, تو منا اٿ وقت گذارتي اين لڳو جڻ آپري ماءُ ٻاپ ڀيڙو ٻيٺو اهان, تو ڀايا همين سڻاڻو جڪو ماء ٻاپ کان جسماني طور تي ٿوري وقت لاء به سهي جيڪر جدا ٿيسي تو ڏُک تان ظاهر اي ٿيسي ٿوري وقت ايئي سارون پيو ڪهان ڪي ته اي مهانجو آپرو گهر اهي اي استاد مهانجا مائيتر اهين تو ايئان محسنانان ڪو وساري سگهان, ايئي گهر نا سدائين ياد رکيس گڏوگڏ آتو به رهيس, تو پيارا ڀايا همين وقت را ڪانٽا ڪهين پيا همين اسانجي جئاڻ رو ويلو آيو رو اهي, همين اسانجي جڳھ تي ٻيڄا اسان را ننڊيا ڀايا آڻي پڙھسين ۽ اسان نان آپري پڙھائي اڳتي جاري رکڻي اهي, ايئان استادان را احسان اسان نان سدائين ياد رهاسين, ايئان ري محنت ري ڪري اسان نان اڳتي پڙھائي ۽ زندگي ۾ ڪو ڏکيو وقت ڪو ڏيکڻو پئي, اسين سدائين استادان ري ڏسيل واٽ, صلاح ۽ هڌايتان تي عمل ڪري اڳتي زندگي رو سفر جاري رکسان, دوستو ڏک ڪرڻ رو وقت ڪو اھ خوشي به اهي ته اٿ اسان رو طح ٿيل چڱي ريت پورو ڪريو اهي, سدائين ڀيڙا,
ڪڏھن ڪڏھن سارجو
ٻه چار لڙڪ هارجو
ڪڏھن ڪڏھن سارجو
ٻه چار لڙڪ هارجو
No comments:
Post a Comment