جوڌن جي ناءُ

سنڌ جي سپوتن جي نان

ڪنهن ته بهاني هو نڪتو آ
تو وانگي نه هو گهر ۾ ستو آ

ويٺو آن تون ڀڀ ڀري
ڇو آ تنهنجي مت اڄ ڦري

هو حق جي خاطر ڊوڙھي ٿو
تو وانگي نه هو لوڙھي ٿو

هو قوم جي سڄاڳي چاهي ٿو
هو قوم جي ڀلائي چاهي ٿو
هو پنهنجي حق حلالي کائي ٿو
تو وانگي نه دلالي کائي ٿو
هو رت پسيني ۾ واهي ٿو
پيرين اگهاڙو ٿو هو پنڌ هلي
ٿو سنڌ لاء هو اڄ پنڌ هلي
جنهن رخ ۾ اڄ سنڌ هلي
جنهن باھ ۾ اڄ سنڌ جلي
هو تقدير بدلائڻ نڪتو آ
هو ٻڏندڙ ٻيڙي جو تختو آ
جو ارادي جو پڪو پختو آ
حساب ڪندو هو چڪتو آ
هو پيو اڄ توکي ياد ڪري
جو سنڌ اڄ پئي فرياد ڪري
جي وڃن پيا سنڌ برباد ڪري
قوم تن جو احتساب ڪري
تون سمھ نه گهر ۾ ٻاهر نڪر
ظالم جابر کان وٺ ٽڪر
جو سنڌ جي تباهي چاهي ٿو
ڪر تون سينو هن جو ٽڪر ٽڪر
هي سنڌ اسانجي ڌرتي آ
هن جو ٻچو ٻچو وارث آ
جو سمجهي هو لاوارث آ
خوامخواه کئين خارش آ
هي قوم منهنجي جاڳي پئي
تنهنجو مراعتون تياڳي پئي
هاڻ نه تنهنجو وجود بچندو
قوم ته منهنجي جاڳي پئي
اچي منزل تي اسين پڳا ھون
هي پنڌ ته رهيو باقي آ
هر هڪ ٻچڙي توکي جاتو آ
تون ظالم جابر ساڳين آ
تنهنجو ته اڄ حساب ٿيندو
هر هڪ ڪرتوت جواحتساب ٿيندو
تون ته ڦاسي ويو آھين
جهري ته تنهنجو وجود ويندو
وري نه بچندو ٻڄ اهڙو
وري نه نڪرندو سج اهڙو
ٿي نسل تنهنجو تباھ ويندو
نظر ايندو وري ڪجھ اهڙو