سنڌ جو حرامي پُٽ

او منهنجي سنڌ امان، تنهنجو مال آئون اڪيلو ڌمان،
شل تنهنجا ٻچا بک مرن، تن جي کل کائي رت مان پيان،
منهنجو تون وطن آھين، منهنجو جنم پر ڪفن تون ناهين،
تنهنجي مال مان آئون محلات ٺاهيان منهنجو آسرو آھين۔
ڪنڃر ڪوڙا ڪوچڙا ڪري گڏ ڪريان مال ميڙن جو سڏ،
رولان سنڌين کي، کايان سنڌ جو رهان ٻاهر سهڻين گڏ،
سارو مال مان کڻان، باقي سارو عوام هجي  ڪنگال،
ڀلين مرن بک بيماري بيروزگاري ۽ برائي ۾ ٿي بيحال،
تنهنجون ٻنيون، معدنيات، ڪوئلو گئس سون ڄاندي  ٽامو،
سڀ ميڙي ڀريان بئنڪون ٻيو ڪريان مزي ۾ سڀ ٻپون،
هر هنڌ هجن منهنجا بنگلا، باقي سنڌي ٿين سڀ ڪنگلا،
رهن اندر منهنجا نوڪر آئون اڏندو رهان جيئن اڏرن ٻگلا،
تون منهنجي امان تون ابو، تون چاچو چاچي تو ڏاڏو،
تنهنجي ڌن دولت مال ملڪيت سان هلي منهنجو گاڏو،
تنهنجا شھر واهڻ وسنديون ڳوٺ ڀٽون ويڙها لڳن ويران،
مال کائي آئون نڪران يوڪي، يو ايس، دبئي جاپان ايران،
سارو ڏيھ رهي اڻپڙهيل منهنجا ٻچا پڙھڻ وڃي پرڏيھ،
مان پايان ڪاٽن نيلم ليلن پينٽ شرٽ سنڌي پائن ليھ،
دلا، چور، ڪرپٽ، ٺڳ، لليچا، لالچي، جيب ڪترا سڀ،
ٿين منهنجا مريد، ڀرين حاضري شال ٿين سفل خواب سڀ،
سنڌو تون بنياد کان پٽجي وڃين يا رهين سدائين سڪل،
تنهنجو پاڻي ٿي پليت، زهريلو، گندو، وڻي ڪنهن شڪل،
مرن سڀ پاڻي پي تنهنجو ٿين سڀ بلڪل ئي بيمار صفا،
آئون پيان منرل واٽر، واپريان پيئڻ، ڌوئڻ وهنجڻ ازل کان،
بيماري جي تون هجين ڀري، ملي نه ڪو چڱو هت ڊاڪٽر،
شل نه ٿيان مان بيمار، مٿي سور لاء وڃان هتان کان ٻاهر،
 پڙھيا، اڻپڙھيا، ڏاها، چريا، سڀ ڪن صرف منهنجي واکاڻ،
احساس نانسانيت مري وڃي، ڄاڻي نه تنهنجي سرهاڻ،