Hug a tree & kiss a flower

Hug a tree & kiss a flower

Meva Ram Parmar

During New York Governor Andrew Cuomo's daily coronavirus press briefings, he usually offers an empathetic lament about how hard this pandemic has been for us very emotionally. "There is something to this lack of ability to connect," he said in one briefing. "Don't hug, don't kiss, stay six feet away. We are emotional beings and it is important for us, especially at times of fear, times of stress, to feel connected about someone, to feel comforted by someone special."

Here at the time of pandemic coronavirus well the Icelandic Forestry Service has a solution for that: "Hug a tree".

The service is encouraging people to cuddle up to a tree while social distancing is keeping loved ones out of arm's reach.
“When you hug [a tree], you feel it first in your toes and then up your legs and into your chest and then up into your head,” “It will be such a wonderful feelings of relaxation and then you’re ready for a new day and new challenges ahead.”



“Five minutes are really good, if you can give yourself five minutes of your day to hug [a tree], that’s definitely very enough." I say “You can also do it many times a day – that wouldn’t hurt. But once a day will definitely do the trick, even for just a few days.”

“It’s also really nice to close your eyes while you’re hugging a tree,”  “I lean my cheek up against the trunk and feel the warmth and the currents flowing from the tree and into me. You can really feel it.”

“It’s recommended that people may get outdoors during this horrible & fealful time,” I would like to say further “Why not enjoy the forest and hug a tree & kiss a flower and get some energy from this plac".

So there you go; take it from your own garden or forest  and go to hug a tree. And if you need me, I'll be outside with my arms around the Callery pear tree in front of my building.

Manmeet Kaur first Pakistani Sikh Nominated for United Kingdom Award

Manmeet Kaur Pakistan’s first female Sikh journalist nominated for United Kingdom award
Meva Ram Parmar
Manmeet Kaur selected as one of the 100 most influential Sikh personalities under 30 years of age around the world
Manmeet is first Pakistan’s Sikh female journalist, she has been nominated for a prestigious award in the UK.

Manmeet Kaur, 25, has been selected as one of the 100 most influential Sikh personalities under 30 years of age around the world by the United Kingdom based ‘The Sikh Group’.

The Sikh Group is a global organization which use to  awards people belonging to Sikh faith from different parts of the world who serves the people in different ways of life.

Manmeet Kaur, who is a resident of Peshawar and also a social activist, had also received many awards at the local level for highlighting local issues faced by minorities and women.

She will receive her best award next year at a ceremony in Britain, UK.

She holds a postgraduate degree in social sciences and has also served as an administrator at a computer academy for three years at Peshawer.

She expressed happiness that her name was included in the category of influential Sikh personalities around the world.

“Those who work hard will reap the rewards and it is a great honour for my family to visit the UK and represent Pakistan,” she exclaimed with great joy.

Recognition is given to the special contributions made by Sikhs in the fields of business, sports, charity, media, entertainment, education, selfless voluntary services, lifetime achievement and the special recognition award, which is given to someone from another faith promoting multiculturalism & plurism across the world.

She said that she is very lucky to have suc a grea chance to prove herself to be very broadminded & hardworking woman, being a young she is very energetic & full of courage.

So called civilized society accept Porn Star but not raped girl.

Meva Ram Parmar

So called civilized society again & again tops in seaeching porn movies of women, man, dogs, donkeys & all domestic & wild animals, they wouldn't let any boy or girl single in empty inviroment & they also wouldn't let any animal to cross.

Child pornography, animal pornography, gang rape & homosex has been the identitification of this civilized & highly moralized society that create hurdle in front of every rights of men, women, childern & even animals s well as free & fair life style of society.

Very sick & narro-minded poor search porn movies & keeps naked pictures for sexual rest & food & wouldn't allow to speak about a single word about sex, they like porn star like Mia Khalifa & many others in millions as well as likes their all movies & photos but wouldn't let anybody to either console or help as well as talk about raped boy or girl.

COVID-19 का अध्ययन किए जाने की आवश्यकता है

COVID-19 का अध्ययन किए जाने की आवश्यकता है


मेवा राम परमार



हज़ारों लाख साल से वायरस, भूकंप, बाढ़, सूखा, स्त्री और कई प्रकार की प्राकृतिक आपदाएँ आती रही हैं और पृथ्वी को अपने आकार और भौगोलिक संरचना में बदलाव करते हुए साहस और साहस से इतनी कठिनाइयों का सामना करना पड़ा है, अब एक दिन Corona Virus COVID-19 चीन से पूरे विश्व में फैलने लगा है और शक्तिशाली से गरीब तक हर देश पूरी तरह से मधुमक्खी बंद हो गया है, हर आदमी ने सिस्टम, शहर, बाजार, हवाई अड्डे, बंदरगाह, रेलवे स्टेशन और सभी चीजों को ठीक से बंद कर दिया है, इंसान अपने स्वयं के घरों में बंद कर दिया गया है और अन्य सभी प्राणी पृथ्वी और आसपास के वास्तविक और स्पष्ट पर्यावरणीय और प्राकृतिक सौंदर्य का आनंद ले रहे हैं।



बाजारों, कारखानों, निवेशों में सैकड़ों करोड़ों डॉलर का नुकसान हुआ है और मानव के सभी हथियार शक्तिहीन और बेकार हो गए हैं, केवल डॉक्टर ही युद्ध के मैदानों में हैं, जो उन उच्च जोखिमों पर रहते हैं, जो दुनिया में कभी भी बदनाम हुए हैं और गंजे थे।



अन्य सभी आपदाओं की तरह, मानव को भी कई मसालों में अध्ययन करना चाहिए कि यह विशाल आपदाएं पृथ्वी पर क्यों भेजी गई हैं, इसका वैज्ञानिक, आध्यात्मिक और अन्य कारण हो सकता है कि इससे छुटकारा पाने के लिए और भविष्य में होने वाली ऐसी चीजों को रोकने के लिए इसका अध्ययन करने की आवश्यकता है।

سنڌ جو نامور شاعر حاجي ساند

ميوارام پرمار

شاعري جي ميدان ۾ سنڌ ۾ انوکي سڃاڻپ رکندڙ روحل واءُ جي سرواڻ, عمرڪوٽ سول سُوسائٽي جي مُتحرڪ اڳواڻ ۽ استاد تنظيم پ ٽ الف جي سينئر اڳواڻ حاجي ساند بابت جيڪر ڳالهائبو ۽ لکبو ته ڪتاب لکي سگهجي ٿو ۽ مانڊاڻ مچائي سگهجي ٿي, حاجي جنهن جو ادبي نالو حاجي ساند اٿس ڳوٺ روحل واءِ عمرڪوٽ جيڪو هڪڙي لوئر ڪلاس پورهيت جو اولاد آهي, جنهن  پنهنجي پرائمري تعليم GPS غريب آباد, مئٽرڪ گورنمينٽ هاءِ اسڪول نمبر  ون عمرڪوٽ, انٽرميڊئٽ گورنمينٽ بوائز ڊگري ڪاليج عمرڪوٽ ۽ گريجويشن ڪاليج سائيڊ تان مڪمل ڪئي. سنڌ ادبي فورم-ساف جي فورم جي سرواڻي ڪندي عمرڪوٽ ضلعي توڻي سنڌ جي ڪافي ننڊن وڏن شھرن ۾ پروگرام منعقد ڪرايا, جنهن ۾ مُشاعرا,ادبي ويهڪون, ليجنڊز سان شامون, ثقافتي, ادبي, سماجي ويهڪون ۽ لوڪل, سياسي سماجي, ادبي, ثقافتي ۽ تعليمي مسئلن تي ويڪهون ۽ ٽاڪ شو پڻ منعقد ڪندو رهيو پئي آھي, رُوحل واءُ جي سونهن حاجي ساند سنڌ جي ننڊن وڏن شھرن جي مختلف تنظيمن پاران رچايل سياسي, سماجي, ثقافتي, علمي, ادبي سميت مختلف قسمن جي پروگرامن جي هزارين اسٽيجز تي جلوه افروز ٿي چُڪو آھي, سنڌ جي مسئلن کي پنهنجي فن شاعري و نثر سان اليڪٽرانڪ, پرنٽ ۽ سوشل ميڊيا آڏو اٿيارڻ, پنهنجي ضلعي سميت پُوري سنڌ جي مسئلن جي نشاندهي ڪرڻ ۽ سنڌين سان گڏ بيهڻ جهڙا سوين مثال ملندا, ها اھو ٿر جي پاڻي جو اشُو هجي, ٿر جي ڏُڪا سبب معصوم ٻارن, چوپايو مال ۽ جهنگلي جيوت جو هجي, اڇڙي ٿر کان سنڌ جي هڪ هڪ شھر و علائقي جو هجي, سنڌ جي پاڻي جو اشُو يا بين الصوبائي يا وفاق جو سنڌ سان هجي حاجي ساند پنهنجو موقف ڪليئر ۽ واضح رکيو پئي آھي, خيراتي ڪمن ۾ اڳڀرو رهڻ ۽ جاني و مالي مدد ڪرڻ ۾ پڻ حاجي پنهنجو مٽ پاڻ آھي, منان راهمون جو ڪيس هجي, قيمت سُوجاڻي جو ڪيس هجي, دليپ مالهي جو ڪيس هجي, سردار ميگهواڙ هجي يا ڪو به اهڙو ڪيس هجي حاجي سڏ ۾ گڏ رهيو آھي پر گهڻو ڪري حاجي ساند اڳواڻي ڪندو رهيو پئي آھي.

استاد تنظيم جي سينئر ترين اڳواڻ حاجي ساند عمرڪوٽ ضلعي جي استادن جو تعليمي شعبي هر هڪ ننڊي وڏي مسئلي کي ٽي اي او کان ڊي اي او ۽ ڊائريڪٽر کان سيڪريٽري جي آفيس, عمرڪوٽ کان ڪراچي پريس ڪلب ۽ سوشل ميڊيا کان آليڪٽرانگ ميڊيا تائين سرواڻي ڪندو رهيو پئي آھي, هر هڪ استاد ۽ هڪ هڪ اسڪول تي نظر رکڻ ۽ پنهنجي استاد هئڻ جي ناتي تعليمي سرگرميون جاري رکڻ شايد ڪو حاجي ساند کان سکي.
"پُوجارڻ" عنوان تي حاجي ساند جو شاعري جو مجموعو پبلش ٿي چُڪو آھي جنهن کي سموري سنڌ ۾ بيحد پسند ڪيو ويو ۽ اهڙي ئي موٽ ملي چُڪي آھي ۽ اڳيون شاعري جو ڪتاب پڻ جلد شايع ٿيڻ وارو آھي, سماجي, ادبي, علمي کيتر ۾ اڳڀرو هئڻ ۽ سنڌ جي مسئلن جي نشاندهي سميت کوڙ سارا عملي ڪم ۽ فرض انجام ڏيڻ باوجود افسوس سان چوڻو ٿو پوي ته الاهي جي ڇو حاجي ساند انهن اُٺ نظر ماڻھن جي نظرن کان اوجهل رهيو آھي, جتي ايوارڊز, شيلڊز ۽ سرٽيفڪيٽس توڻي مڃتا ايوارڊ ڀُڳرن جي مُٺ, ياري دوستي ۽ پنهنجا نواز پاليسي تحت ملندا هجن اتي حاجي جهڙن فردن کي يقينن اهڙين فضُول شين جي نڪو ضُرور نه اهي ڪو وڏو انقلاب آڻي سگهن ٿيون, اڄ تائين حاجي ساند کي هڪ کي ايوارڊ ناهي ملي سگهيو اها ڏاڍي ڏُک جي ڳالھ آھ تنهن باوجود سلام آ حاجي ساند کي جيڪو پنهنجي هر قسم جي عملي توڻي قلمي پورهئي ۾ وسان ناهي گهٽايو ڪڏھن به خواهش ظاهر ڪئي نه ڪڏھن اهڙن شين جي تمان ڪندين ساهي پٽي يا سست ٿيو.
يقينن اهي شيون پنهنجي جاءُ تي آھن پر شايد ايوارڊ ورهائڻ وارا يا ته وڪڻين ٿا يا ته پنهنجا نواز پاليس تحت ورهائن ٿا يا انهن ۾ اها قابليت ئي ناهي ته اهي اهڙا پروگرام ڪرائن جنهن ۾ حاجي ساند جهڙا سنڌ جا نامور فگر رهجي وڃن.
حاجي ساند وڌيڪ پنهنجن لاء پيغام ۾ فرمائي ٿو ته
تعليم ئي اسان جي نسلن جي تابناڪ آئيندي جي ضامن آهي تنهن ڪري پنهجي ننڊن وڏن, نياڻين ڇوڪرن کي هرحال ۾ اسڪول موڪليو, علم سان ئي مثبت تبديلي ممڪن آھي.

Mohit Nihalani

Mohit Nihalani the young generous person of Umerkot.


Almost we use to school our children so he had also been sent there to get Education, primary to collage he had been student of middle class & not much interested in this regards further & had little bit but he had not given best suggestion to continue study ahead,  Bright School & Sindh Collage both enriched & brighten his personality he can't forget those days of school life, Mumtaz Panhwar & Zeeshan Khanzada had been his best teacher whom he woud like learn with keen interest.

Mr.Mohit is alone son of his father & his uncle has no sons so has thought to help both of them in trade & busines sector in that they had proved to be great traders of Umerkot & their name & fame prolonged to District Umerkot to other cities of Sindh as well as across the world in their community so Mohit thought that he must assisst his father & uncle therefor he has been accompaning them with keen & interest.


Being very young has been broad minded & social minded personality whom city Umerkot is aware very well & he is known with with good name & remarks, he has been very gerous boy, helping needy, helpless, homeless,widow & ill peoples where feels he does with great keen, recently when COVID19 spreaded all over the world he awaken his team & collected donation with team, his relatives, company & went through the needy peoples house with his own vehicle with his team while taking bag of ration.
He didn't sleep or take rest til he approached his target to reach more & more doors of needy peoples of his District.

Though he isn't intrested in politics or full time social activist but in keeps himself verh aware about where he s needed he makes himslef present to help how much be can do he doesn't  hide or escape from situation, ver straight forward, honest & punctual of time these are the bes habits of this youn leader.

تون ڇا چوندين: ميوارام پرمار

تون ڇا چوندين

ميوارام پرمار

ٻيو ڪو حال ڪر
هي اڳ ۾ ٿا ڄاڻون
ڪافر غدار جي تلوار
ڪنڌ ۾ لٽڪي پئي
هي ڏهاڪن کان
ٻيو ٻڌا
تون ڇا چوندين
اهي لفظ اسان ٻڌي ٻڌي
پچي ويا هون
بس ٻيو ڪو حال ڪر
دليل هجن ته
ثبوت هجن ته
تاريخ ۽ حال جا
انگ اکر هجن ته
اهو ڏيکار
جذباتي نه ڳالھ ڪر
سڌي ڳالھ ڪر
منهنجو سوال آ
جو صدين کان آھي
صدين کان نه پر ازل کان آھي
جواب توکان نه ملندو خبر آ
اڄائي خبر آ
تو وٽ هوندي هرپل
اها به خبر آ
باقي ضد ڪيو جي
ٻيو ڇا چوندين
تنهنجا وڏا به ائين
چاٻا ڪندا هئا
تون غدار هين
تون ڪافر هين
هي پراڻا ٿو
تون به راڳ آلاپين
پڙھيو ٿو چاهي
دماغ ۾ ڇا ڀريو آ
کريل هوئين تون
کريل ئي رهيو هين
چريو هوئين تون
چريو رهين تون
ٻيو ڇا چوندين
اها خبر آ
ڪافر غدار جي تلوار
ازل کان اسانجي
ڪنڌ ۾ لٽڪي پئي
اسان سان اٽڪي پئي
تون صدين کالي آھين
هٿ پير هوندي به
سوالي رهيو هوئين
سوالي ئي آھين
تون ڇا چوندين
سڀ خبر آ

ناجائز ٻار جو نامعلوم ماءُُ ڏانهن خط: ميوارام پرمار

ناجائز ٻار جو نامعلوم ماءُ کي خط
تحرير: ميوارام پرمار

خط لکان پر ڪنهن سان? مس, پاڻي يا رت سان? ڪاري, ڳاڙھي,سائي يا نيري سان? ڏُک, خُوشي يا سواليه? الا جي ڇا ته لکڻو آ ڪنهن کي لکڻو آ ۽ ڪيئن لکڻو آ منهنجا ته جذبات ۽ احساسات ئي ناهن, ماءُ هوندي ڪير آ, ڪهڙي ۽ ڪم ڪهڙو هوندو انسان جي زندگي ۾ اهو مون ته پنهنجي زندگي ۾ تجرباتي طور تي محسوس ئي ناهي ڪيو بس آڙي پاڙي شھر, ڪتابن, ڪهاڻي ڊرامن ۽ فلمن ۾ ڏٺو ۽ پڙھيو آھي, اڄ جڏھن ماءُ جو عالمي ڏڻ آھي ۽ هن ڏينهن تي ماءُ جي عظمت کي ڀيٽا پيش ڪرڻ جو ڏينهن آھي ته آءُ سوچڻ تي مجبور انهي ڪري به ٿي ويو آھيان ته مون هر سال, هر هنڌ, هر پروگرام ۽ هر مقرر جي واتان وڏي لٻاڙ ۽ لفظن جي لتاڙ ڏٺي آ يا شايد منهنجو تجربو انهن کان مختلف ۽ زندگي الڳ آھي پر آھي ڇا حقيقت ان جي خبر نه پئجي سگهي آھ.

منهنجي امڙ........!!!!! تون ڪير آھين? ڪٿي آھين? ڪيئن آھين ڇا پئي ڪرين? ڪيئن پيو وقت گُذري? بابا, ڀائر ۽ ڀينرون ڪيئن آھن? يقينن سڀ ٺيڪ ٺاڪ هوندا. جيئري به آھين الاهي مري وين ڪا سڌ ناهي مونکي آءُ يقينن مري ويو آھيان هن جيئري لاش کي هن قبرستان نماء سماج ۾ وحشي بگهڙ وانگي ڳيلهيان پيو ٿو. "اسانکي زندگي جي گرامر نٿي اچي, ڀوڳيون پيا, لوڙھيون پيا مڙئي جُڳاڙ ڪري پيا جيئون" هن سوچ بابت زندگي گُذري رهي آھي امڙ تنهنجي زندگي ۽ تو بابت اڄ دل ڏاڍي ڌڙڪي رهي آھي سوچيم پڇا ڪري وٺان, خط لکان پر امڙ خط اڳتي موڪليان ڪنهن کي? ڪوريئر ڪريان ته پتو ناهي, واٽس ايپ ڪريان ته نمبر ناهي, ميل ڪريان ته به پتو ناهي, هٿو هٿ ڏيان ته به ساڳيون حشر آھ.
امڙ تون واقعي شادي به ڪئي اڃن يا نه? مونکي هتي سڀ ناجائز ناجائز ڪري سڏيندا آھن مونکي بُرو به ناهي لڳندو ڇو جو اها هڪ حقيقت ۽ قدرت پاران موکي سزا لکليل هئي سا ملي آ انجو باقي ڇا تي ڪاوڙجڻ? تون امڙ ڇا آھين? پڙھيل يا اڻپڙھيل? ڪم ڪار ڪرين يا گهر ۾ رهين? بابا ڪير آھي, آھي يا گُذاري ويو? اڇا بابا ڪير هو توکي ياد آھي يا نه? ڪيئن ملي هوئين بابا سان? تون ڪوٺي تي رهندي آھين يا دوستي جو نتيجو آءُ آھيان? اڳئي منهنجا ساڳئي پيءُ ۽ ساڳين ماءُ جا ڪيترا ڀيڻ ڀائر آھن انهن جا نالا رکيا آھن يا نه? اهي ڪٿي آھن? ملي سگهندا اهي يا مري ويا يا ڪُتا کائي ويا يا سڙي مئا موسم جي شوخي ۽ شدت ۾.
تو مونکي ڪيترو پيار ڏنو هيو الاهي جي نه مونکي پتو پيو آھي ته مونکي ڪنهن گند جي دٻي مان ڪڍيو ويو هيو پر اڇلايو ڪنهن ۽ ڇو? تنهنجي خُوشي هئي يا تنهنجي دُشمنن پر ڇو? مونکي ڇو هن سماج ۾ اڇلايو ويو انهي کان بهتر نه هو ته ماريو وڃان ها? آخر ڇو پيدا ڪيو ۽ پيدا به ڪيو ته اڇلايو به ڇو, برحال اڇلائڻو ئي هيو ته زنده ڇو ڇڏيو? منهنجا همعصر ناجائز ته وڏيرن جا مُٽ آھن انهن جا ته وڏا ٺٺ آھن انهن جا پيءُ وڏيرا سرمائيدار ۽ پئسا وارا آھن ۽ جڏھن ته مائرون هاري, ڪڙمي ۽ غريب عورتون يا پينو فقيرياڻيون هيون جن کي اهي يا شادي, اغوا يا رکيل ڪري رکندا هيا پر انهن جو اولاد سکيو ستابو رهي پيو پر مونکان اهو ٻه اکيائي هن سماج ۽ امان تنهنجي ڇو? تون ڪهڙي اوچي خاندان سان هوئين يا پنهنجي عزت بچائڻ پئي چاهي يا ٻار پالڻ سان ايتري نفرت ڇو هئي آخر مسئلو ڇا هو? آءُ هتي  شناختي ڪارڊ, ڊوميسائل, سرٽيفڪيٽس ۾ ولديت ۾ ڇا ته لکان? منهنجو پي ڪير ڪٿان ڇا ڪندو شُجرو ڇاهي ا ته لکان ڇا ته ٻڌايان ڇا ته سڏايان? ڇا آھي امان تون ڪير آھن ڪٿي آھين.
ٻُڌو آھي ته جنت ماءُ جي محبت ۽ شفقت سان ئي جنت حاصل ڪري سگهجي ٿي پر امڙ آءُ جنت کان ته ويس جيڪو ڏٺي به ناهي انجي تمنا ڪهڙي ڪريان آءُ مرڳو دوزخ جهڙي دني ۾ نامعلوم, بنا نالي, بنا شُجري, ولديت ۽ بنا ڪنهن شي جي اڇلايو ويس هاڻ امڙ ٻڌا ته سهي آخر منهنجو ڏوھ ڪهڙو? منهنجي ڏُکن دردن جو درمان ڪير ڪندو? ازالو ڪير ڪندو?  ۽ وڃان ته ڪيڏانهن وڃان?
يتيم خاني جي انچارج ٻڌايو پئي ته شھر جي مُک سرڪاري اسپتال جي پوئين گيٽ جي ڊسٽبن ۾ لڌو ويس, اُھي کڻي پاڻ سان ويا, کير پياريائون, ماني ٽڪي,ڪپڙو گندي سڀ ڪندا رهيا ۽ آءُ اتي جي سڀني ڇوڪرن ڇوڪرين سان ملي جُلي کلي مسڪرائي وڏو به ويس پر يتيم خاني ۾ سڀ شيون هڪجهڙيون هيون پر هڪ ڳالھ انتهائي منفرد ۽ ڏکوئيندڙ لڳي مونکي سا هئي اتي ايندڙ مهمانن ۽ انهن جي ٻارن جي ۽ جڏھن اهي مهمان پنهنجي ٻارن کي پُٽ ڌي ڪري ۽ اولاد بابا امي ڪري سڏيندا هيا تڏھن منهنجي پيرن هيڌيان زمين کسڪي ويندي هئي, وقت بيهي رهندو هو ۽ سمان اکي آڏو غائب ٿي ويندو هيو, دل جي ڌڙڪن زلزلي جو روپ ڌاري سوچن لوچن ۾ سائڪلون پيدا ٿي ويندو هيو ۽ آءُ سوچڻ تي مجبور ٿي ويندو هيوس ته بابا ۽ امان به هوندا آھن ٻارن جا? ۽ تڏھن ماء پي جي محبت, پيار, شفقت,  پنهنجائپ جهڙن عظيم احساسن ۽ جذبن باب سوچڻ لڳس ۽ وڌيڪ ٻُڏتر جو شڪار ٿيس.
پهرين ته زندگي جي ان روپ کان اڻڄاڻائي ۾ ڏُکيو سکيو گُذري رهيو هيو پر هاڻ جڏھن ان بابت پتو ۽ روز روز بابا اماء والدين ۽ ٻارن جا عالمي ڏڻ ملهائجڻ لڳا آھن منهنجي اندر ۾ ماتم شُروع ٿي ويا آھن بنا سڃاڻپ ۽ بنا ڪنهن شي جي آءُ ڪير ۽ ڇا سڏرايان? اهو سوال هان ڏاري ٿو ڇڏي بس امڙ تنهنجي عظمت کي سلام آ
تعليمي ادارن, پوليس, نادرا, يار دوست, ڊاڪٽر سميت هر شعبي وارا هر وقت نالو ٿا پڇن ۽ وڌيڪ پڇن ٿا ته ڄڻ وات ۾ ٿ وجهي سيني مان دل چورائي مونکي جيئري ماريو ٿا ڇڏين ۽ آءُ وڏو بيغرت به ٿي ويو آھيان شايد اها عادت ناناڻن يا ڏاڏاڻن مان ورثي ۾ ملي آھي جيڪو اهي پنهنجي رت کي, پنهنجي جڳري ٽُڪڙي ۽ پنهنجي پيڙھي و سڃاڻپ کي ائين گند جي دٻي ۾ اڇلائي ويا آھن آءُ ڳالھ مٽائي ڪم جي ڳالھ ڪريان,ٽوڪ کل ڀوڳ مزاق يا ڳالھ جو جلدي سان موضوع مٽائي ڇڏيان پر امڙ هر وقت ۽ هڪڙي سان روز روز ڪيترو ته ڪُوڙ ۽ منهن جي پڪائي ڪندس ڪجھ ته جوب ڏيو.
هي رت مان لکيل خط هوا ۾ اڏائي ٿو ڇڏيا جيڪر واقعي لخت جڳر سان رت, احساس, پيار ۽ سڪ جو رشتو ھي ته خط هٿن ۾ پهچندو نه ته امڙ توکي پنهنجي غلطي معاف آ ۽ آءُ ڀوڳي ڀوڳي اڌ حياتي وڃائي ويٺو آھيان آوايه ڪُتي وانگر ڀٽڪا پيو ۽ اچي ويندس ڪنهن گاڏي هيٺيان يا مري ويندس مفت ۾.
پر جيڪر منهني شادي ٿي وئي,  مونکي سچي محبت, سچو ساٿي ۽ سک لکيل آھي ته آءُ اوهانجي سوچ جو سايو به اولاد تي پوڻ هرگز نه ڏيندس ۽ قبر جي منهنجي پڇا نه ڪجو. گهٽ ۾ ۾ گهٽ اولاد کي اهڙي تربيت ڏيندس جو اهڙي غلطي ڀلجي به نه ڪندا.

گشتي عورت (ناول) ميوارام پرمار

ٻه اکر


هي ڪتاب سماجي بُرائي جيڪو تعويذ, ڌاڳو ڦيڻو ۽ ڀوپ پائي جهڙي ڪُڌي ڪم ۽ ان سان ڦھلجندڙ سماجي برائين ۽ انجي اثرات بابت انتهائي مختصر ناوليٽ آھي جيڪو حقيقي پنج ان ست ڪهاڻين کي هڪ چند ڪردارن ۾ سمائي بيان ڪيو ويو آھي, هن سماجي برائي کي سائنسي سوچ وارا بلڪل ئي نه مڃيندا اهو انهي ڪري جو انهن کي شايد اهو مرض لڳو ناهي ۽ جيڪر لڳو ته نيوٽن غلط جڳھ تي ويٺل ٽپ ڏئي رڙيون ڪري ڀڄي ويندو. هن بيماري خلاف سوچڻ, ويچارڻ ۽ غور ڪرڻ جي اشد ضُروت آھي  سرڪاري سطح تي وزارت ٺاهي ان جي هيٺ باقائد ادارا ٺھن ۽ ڳوٺ ڳوٺ ليول تي وڃي ان بيماري خلاف وڙھجي نه ته ڪروڙين خاندان تباھ ٿيندا.

ميوارام پرمار

گشتي عورت





ميوارام پرمار

















گشتي ڪنهن زماني ۾ ٻه نمبر يا ٻاهر پيري عورت کي سڏيو ويندو هو جنهن جي ڪم بابت هروڀرو وضاحت جي ضُرورت محسوس نٿي ٿئي تنهن ڪري اڳتي ڪم جي ڳالھ کي ڇڪيونس ٿا.
ڪنهن دور ۾ هڪڙو ڳوٺ هوندو هو جنهن ۾ مختڪف ذاتين ۽ مذھبن جا ماڻھو رهندا هئا جيڪو پاڻ ۾ پيار محبت سان گڏجي سڏجي رهندا ۽ هڪٻئي جا ڏُکيا سکيا ڏينهن گڏ ۽ هڪ ٻئي جي خُوشي غمي ۾ شريڪ ٿي ڀاڱي ڀائيوار ٿيندا هيا پر چوندا آھن نه "ڪنهن جي اچڻ سان ۽ ڪنهن جي وڃڻ سان فرق پوندا آھ" سو ان ڳوٺ جي هڪ نوجوان ڇوڪر جي ڪنهن ڳوٺ ۾ شادي ٿي اُها به ڇوڪر جي وڏي عمر ۾ تمام دير سان ٿي جنهن سبب ڇوڪر بلڪل جنسي طور جهُري چڪو هيو ۽ شادي جيئن ئي ٿي ته زال بلڪل ئي جوان, پُرڪشش, ڦُڙتيلي ۽ وات وڪيل ملي جنهن جي جهٽ نه جهلي سگهيو مُڙس ۽ جلد ئي اختلاف پيدا ٿي پيا ۽ ڇوڪر پٽڻ لڳي وچ واري کي جنهن شادي ڪرائي هئي جڏهن ته ڇوڪري جو بابا زنده نه هيو ماءُ ئي وچ واري سان ملي شادي طئي ڪئي هئي, برحال زال مُڙس ۾ اختلاف وڏي حد تائين وڌي ويا ڇو جو مُڙس عورت جون جنسي خواھشون ئي پوريون نه ڪري سگهندو هيو تنهن ڪري ڇوڪري گهڻو وقت سهرن بجاء مائٽن ۾ پراڻي سنگت سان گهارڻ لڳي ۽ ڪڏھن ڪڏهن مُڙس ۾ غيرت جاڳندي هئي ته واپس گهر وٺي ايندو هيو ۽ ميڊيڪل ٽوٽڪا آزمائي زال کي خُوش ڪندو هو ته پاڻ واندو ٿيندي ئي ڪلاڪن جا ڪلاڪ بيهوش رهندو هو ۽ انهي ڪشمڪش ۾ زال انتهائي تنگ ۽ پريشان هئي ٻي پاسي وچ واري کي پٽڻ لڳي ۽ سندس ماءُ به ڇوڪري جي ماءُ هئي ڪٿي گهٽ هوندي چوڻي ضُرور ٻُڌي هوندي ته " گهڙي جهڙي ٺڪري ماءُ جهڙي ڏڪري" سو ماءُ وڏي ڪوشش ڪري وچين ٿوُڻي مطلب شادي ڪرائڻ واري کي غلط ڪمن مطلب تعويذ ۽ ڪاري علم ۾ ھيرائي مارائي ڇڏيو جنهن بابت ڪنهن کي ڪا سڌُ ئي نه پئي ۽ آھستي آهستي وقت گُذرندو ويو زال مُڙس سان گڏ پراڻي دوستن سان به دوستي نڀائيندي رهندي هئي ته مُڙس ۽ سهرن تي ڪُڙڪي پئي هوندي هئي ۽ تنگي ظاهر ڪندي ماءُ کي حُڪم ڪيائين ته هن منحوس مان مونکي اولاد نه ٿئي ڪڏھن سو حمل وارو عمل به ٿي ويو ۽ ماءُ ته وڏي کردماغ هئي تعويذ وٽي اهڙو اڇلايائين جو ٻار ڄمندي ئي گُذاري ويو ۽ وري ساڳيان سُور, صدما, تنگي ۽ پراڻو چڪر هلندو رهيو ۽ ٻيو ٻار به ناني مارائي ڇڏيو ۽ آخرڪار ٽين سال ۾ ڇوڪري يڪي جان ڇڏائيندي سندس مڙس مارائڻ لاء حُڪم ڪيو سو ماءُ ڌي کي چانھ جي پتي پڙھائي ڏني ۽ هُو جڏھن به مُڙس جي چانھ پيئڻ جي خواهش ٿيندي هئي ته اها پتي ملائي چانھ ٺاهي ڏيندي هئي ۽ ائين آھستي آهستي ٻن ٽن مهينن ۾ ماري وڌائين ۽ پاڻ واڳون وارا لُڙڪ هاريندي ڊرامائي صدمو ظاهر ڪندي وقت گُذارڻ لڳي ۽ انهي ٺڳي کي بس هڪ هفتو ئي مس گُذريو ٿي ته نئين ٺڳي من ۾ لڳي ته هتان نڪرجي ۽ مائٽن ۾ ويهجي ڇو جو سهرن ۾ ويهڻ جو هڪ جوان جمڻ جو وڌيڪ مناسب نٿي لڳو تنهن ڪري اتان نڪري آئي ماءُ سان مٺائي کاڌئين خُوشي مان ۽ وقت گهارڻ لڳي پراڻن يارن سان ۽ پنهنجين اڳ ۾ گهر ويٺل وانڍين ۽  ڪنوارين ڀينرن ۽ وانڍي ماءُ سان سندس هڪڙو ڀاءُ سو به هاڻ تعويذي پاڻي پي پي بيغرت ٿي چڪو هو ۽ شادي شده هئڻ ڪري انجي زال به سهراڻي ڌنڌي ۾ لڳي وئي ۽ گهر ۾ روز پيۡھ لڳل هوندي ۽ ماءُ ڳوٺ جي مائرن کي وڏي واتان چوندي هئي ته " نياڻي نه مڃي اصل ڄڀ نه لت سان ڪڍي ڇڏيا, نياڻيون اوهانکي ٿيون ابتيون ورنديون ڏين منهنجون نياڻين آءُ ڳالهايان تڏھن ڪنڌ ڪُچن ۾ هڻي وهنديون آھن  مجال ڪو ٽٽ ڏي" پاڙي جون عورتون سڀ هن کي پٽيلاڻي ۽ چڱي مڙسياڻي ڪري سڏينديون هيون هئي به باڊي ۾ سگهاري ۽ وات وڪيل ۽ سندو مُڙس به هن ڪنڌار مائي هڪ گولي جي عشق ۾ پهرين منڊو ۽ پوء انڌو ڪري کٽ تي ويهڻ لائق بنائي پنهنجي عشق جا داستان هلايا ۽ پوء ان مان جائز ناجائز ٻار ٿيا خبر نٿي پوي ته اهي نياڻي ۽ ڇوڪر ڪهڙو ان گولي ۽ ڪهڙو مرحوم مان آھي برحال مائي هئ وڏي شاتر ۽ خطرناڪ.
تازي بيواھ ٿيل ڇوڪري/عورت جو نالو نيري هو ۽ نيري جا يار تمام امير هئا ڇو جو هئي به ان ليول جي ۽ انهن اميرن سان گڏ محافظ به رات جو ايندا هئا حفاظت لاء سو انهي اچڻ وڃڻ جي چڪر ۾ پاڙي ۾ هڪڙي محافظ جي ڪنهن بي سُري عورت سان سيٽنگ ٿي وئي ۽ هُو محافظ ان ڀوتار جو محافظ هئڻ ناتي فري ۾ چڪر هلائڻ لڳو انهي عورت جو مُڙس وڏي عرض کان بيماري ۾ مبتلا هيو ۽ گورين تي گاڏو هلائيندو هيو سو ان پاڙيسري عورت کي به ٻه ٽي ان محافظ مان ٻار ٿي ويا ۽ اها عورت هاڻ ٻين عورتن بشمول سهرن ۽ پاڙيسرين کي ڌمڪائڻ لڳي ۽ بليڪميل ڪرڻ لڳي ۽ سهري ان کان ڪيترائي ڀيرا موبائل ڪڍيا ۽ سس به ۽ هر ڀيري نئون موبائل هوندو هوس,هڪڙي ڀيري هن امير جي محافظ ۽ سندس يار سان پئي ڪال تي ڳالهايو ته اچانڪ سس انجي سُس پُس ٻُڌي ورتي ۽ ورتي جهڙي ان مهل سهرو به ٻاهر اڱڻ ۾ موجود هيو پر هو مڪمل نشي ۾ جهڙي وٺندي ئي عورت موبائل ڇاتي جي وچ ۾ لڪائي ڇڏيو, ڇاتي جي جهڙي ٿي ته شلوار جي جيب ۾ لڪائي ڇڏيائين  جڏھن شلوار جي جهڙتي ٿي ته عورت بيحيائي جو هڙئي حدون پار ڪري شلوار کولي اڇلائي سهري, سس ۽ پاڙي جي عورتن ٻارن مردن سامهون اگهاڙي ٿي بيهي رهي ۽ دليري منجهان وڪالت ڪندي چوڻ لڳي ته منهنجو مُڙس نامرد آھي نامرد...................!!!!
آءُ پنهنجي يار محافظ سان ٿي ڳالهايان ڪير ٿو روڪي ٽوڪي ڪنهن ۾ همت آھي مونکي هو ٿو فون وٺي ڏي هو ٿو لوڊ وجهرائي ڏي آھي همت ٿُڏا کائڻ جي ته اچي سامهون? سڀ ڪنڌ هيٺ ڪري هليا ويا ۽ هُو عورت ڪپڙا پائي ٻار وٺي وڃي ٿي شريف ٿي پنهنجن مائٽن ۽ سهرن جي شڪايت ٿي ڪري ۽ الزام ٿي هڻي سهرن تي ڪاري ڌنڌي ۾ وجهڻ جا.

نيري وڏي سيڪسي هئڻ سان گڏ خطرنا ذھن جي مالڪياڻي هئي هر مهيني نوان نوان يار ٺاهيندي فٽائيندي ۽ ڦاسائيندي هئي ۽ پئسو سڀ ماءُ کپائيندي هئي ۽ جيڪي نياڻيون پراڻايائين انهن کي اميرن کان به وڌيڪ ڏيج ڏنائين ۽ جيڪو به پاڙي ۾ مهمان ايندو هو انجي خاطرداري ۽ مهمانوازي ۾ نيري جي ماءُ پنهنجو مٽ پاڻ هئي مهمان جيڪو به ايندو هيو انکي چيڪ ڪري, نفسيات معلوم ڪري انکي جال ڦاسايو ويندو هو ۽ ويل کان ويل مهمان کي سندس پُٽ جي زال سان سيٽ ڪري پئسا ڦُريا ويندا هيا ۽ ائين گاڏي هلندو هو ڻ ٻين وانڍين ڇوڪرين جا الڳ الڳ يار دوست هيا, ياد رهي هي ڪنهن ڪوٺي جي ڳالھ نه پئي هلي هي هڪ عام گهر جي ڳالھ آھي.



نيري پنهنجو پهريون نامرد مُڙس مارڻ ۽ چاليھ يار ڦُرڻ بعد نيٺ شادي لاء راضي ٿي ۽ آخرڪار ماءُ اهڙو وانڍو مُڙس هٿ ڪيو جنهن سان شادي ڪرائي نيري جي, شادي نيري جي جنهن مُڙس سان ٿي چڪي هئي انجي اڳين زال مان ٻه پُٽ هئا جيڪي خانگي ڪمپني ۾ وڏي پگهار تي الڳ الڳ ڪم ڪندا هيا, نيري جو نئون مُڙس به هاڻ پوڙھو جهور ئي هو پر نيري جي عمر اڃان ٽيهارو کن هئي نيري کي به ڪجھ احساس ٿيو گهر ٻار جو, گهر وسائڻ ۽ پيڙھي وڌائڻ جو پر عادت جي مجبور هئي سو پوڙھي مُڙس بجاءُ ڳوٺ ۾ ايندي ئي سخاوت شُروع ڪئي ۽ جنهن کي ڪو به هٿ ته ٺھيو منهن ئي نه لڳائيندو هو نيري ان تي مهربان ٿي ۽ ڳوٺ ۾ ورڪ تيز ڪيائين لڳ ڀڳ پوري يونين ڪائونسل کٽي ايترا ووٽر تيار ڪيائين جيڪي اشاري تي سر ڏيڻ تي تيار هيا ڇو جو نيري بلڪل سنگت ۾ ڪم ڪيو نڪو پئسن عيوض ٻي پاسي پوڙھو مُڙس آھستي آھستي پٽيلي مان فارغ ٿيندي بيمار ٿي مري ويو انجي وچ ۾ نيري کي ست ڇوڪرا ڄاوا جيڪي ست ئي نڪما, ناڪاره, بيڪار ۽ ناهل هئا خبر ناهي ڪير ڪنهن تي ويو ڇو جو مُڙس ته هڪڙو هو پر يارن جو وڏي لسٽ هئي جيڪو ايم ايس ايڪسل ۾ به سرچ ڪندي به نالو نه لڀي سو ڊي اين اي ئي واحد والد ڳولهڻ جو رستو هيو.
نيري جي ماءُ به هاڻ جهُور ٿيڻ تي هئي ۽ ڪامريڊي مان هاڻ بلڪل ئي تعويذ جي ڪري خوف پيدا ڪري ويٺي هئي ڳوٺ ۾ ۽ پُٽ جي زال سميت سڀئي وانڍيون نياڻيون يارن دوستن سان ڀڄي ويون هيون ۽ نيري جي ماءُ ۽ پُٽ اڪيلا گهر ۾ رهيا پئي ۽ تعويذن وسيلي گهر هلائيندا ۽ جهان پاڻي ڪندا هئا.

فحاشي ۽ تعويذ جي جهان ۾ نيري ۽ سندس ماءُ جي وڏي هاڪ هئي ۽ ماڻھون ڊڄندا به هيا متان ماري يا کاري نه وجهي ۽ ويجها به ايندا هيا ته متان رهجي نه وڃون, ٻنهي ڪيفيتن ۾ ماڻھون ايندا ۽ ڊڄندا به رهندا هيا, نيري جي ماءُ جو نالو شيلي هو ۽ شيلي آخر ماءُ هئي سو ڪٿي گهٽ هوندي شيلي وٽ هڪڙو ڪيس کڻي فرد آيو ۽ چوڻ لڳو ته "ان شخص کي هڪڙي ويجهي عزيز کي ذليل و خوار ۽ ڪنگال فقير ڪرڻو آھ بس شيلي ان فرد جو انا ۽ دُشمني وارو مامرو حل ڪري" شيلي ڳالھ سمجهي وئي سو يڪدم ڳاڙھي رنگ نه پر رت واري بوتل لاٿائين اها بوتل "ڇوڪري جي پهرين ماهواري سان ڀريل هئي جنهن تي ڪاري علم جي پڙھائي سان خطرناڪ ڪاروجادو ٺھي سگهيو ٿي" اها بوتل کڻي ڪجھ پڙھائي ڪري, ڪاغذ ۾ ويڙھي فٽڪي ڏنائين جنهن فٽڪي جيڪي اثر ڏيکاريان جيڪو ڏسڻ ۽ ٻُڌڻ سان رون ڪانڊارجيو پون ۽ حواس خطا پيو پون, ان فرد جو دُشمن بلڪه انجو سڳو سئوٽ جيڪو رت جون الٽيون, دست ۽ بدن سڄي ڳاڙھو ٿيو ۽ ڏينهن رات کٽون کڻي هڪڙي هٿ سان پيو اڇلائي ته ذر روئي ۽ ذر وڏا ٽھڪ پيو ڏئي ۽ ڀوت ڀوت جن جن جون رڙيون ڪريون راڄ اٿياريو ڇڏي, ملڪ جي سڀني حڪيمن, طبيبن, فقيرن مڙني وٽان ٿي اچڻ باوجود به ڪو کڙتيل نه نڪتو ۽ مُڙس جو ساڳيون حال بدستور رهيو ۽ ڪو فرق نه پيو اچي ڪيئي ڊاڪٽر پنڊت آيا ويا ڀوپا آيا کوپا آيا ويا ذرو به فرض نه پيو آخر نيري جي ماءُ شيلي جا هٿ لڳل هوس ڪهڙو فرق ۽ ڪيئن پوندو.
مُڙس جا مائٽ شيلي جو ٻڌي ان وٽ ويا ۽ شيلي ٺيڪ ڪيو ان مُڙس کي خبر ناهي ڪهڙو علاج ڪيئن ڪيو برحال مُڙس مري بچي ويو, اهڙا کوڙ سارا قصا ڪهاڻيون آھن شيلي جي شودپائي جا ۽ نيري نڀاڳي نه ماءُ جي ماءُ نڪتي جو پنهنجو ٻيو مُڙس به وڏي مڙسي سان ماري وڌائين ۽ ڌاڳي ڦيڻي سان مُڙس جي اڳين زال مان ڪمائيندڙ پٽُ قبضي ۾ ڪري ڇڏيائين.


نيري ڏسڻ واسڻ بلڪل شريف ۽ نهايت سلڇڻي هوندي ۽ شام جو روز اڳربتيون ڪندي هئي خبرناهي ڪنهن لاء پر لڳي پئي هوندي هئي الڳ ڪمري ۾ سو شرافت ۾ فحاشي جي عادت کي پوري ڪندي وئي ۽ ڀاڻيجا/مُڙس جي اڳين زال جا ٻئي ڪمائو پُٽ وس ۾ ڪري انهن جي ڪمائي تي نت نوان وڳا, جتيون, سند ٻارن لاء ساڳيون شيون وٺندي رهندي هئي ٻ سير سپاٽي سان گڏ سنگت پڻ سرچايو ويٺي هئي.
ڪمائو ڀاڻيجا اهڙا ته بيوس لاچار ۽ ذھني طور يرغمال ٿي ويا جو نيري سندس ماسي خلاف ڪو هڪ لفظ به برداشت نه ڪندا هئا ۽ انهن جي ذھن ۾ سندس ماساتن/پي جي پوئين زال جي اولاد يا نيري ماسي جي ڪردار ۽ سستي خلاف اُڦ به ڪندا ۽ نه ئي ڪا سوچ ذھن ۾ ايندي هئي آڙي پاڙي, يار دوست ۽ ناناڻا سمجهائيندا هيا اهي يار ٻئي هڪ ڪن مان ٻڌي ٻي ڪن مان ڪڍي ڇڏيندا هئا مطلب ڊني ٿي ويا ۽ انهن جي ڪمائي تي پورو گهر ۽ نوجوان ماسات حرام کائي کائي پئي سُڄيا ۽ ماسي عياشي ۾ پوري هئي ته پاڙي ۾ تعويذ ۽ ڪاري جي علم جي ماهر هجڻ ڪري آهستي آهستي سڀ ڊڄڻ به لڳا.


ڪجھ سال گُذرڻ بعد وڃي ڪنهن سُٺي گهر ۾ ڪمائوُ پٽن جي شادي ٿي ۽ ٻئي ڀائر سامهون ٻن ڀينرن سان پرڻي ويا ۽ هڪڙي ئي گهر ۾ شادي ٿيڻ ڪري وڏو خرچ بچي ويو ۽ نيري وڏي خطرناڪ تي اڳئي هئي ته ڪٿي ٿي گهٽتائي ڪري زالن کي گهر پهچندي ئي پاڪ پاڻي ۽ روايت جي نالي تي اهڙي شئي پياري ڇڏي جون ڪلاڪ اندر باقائدڀ اثر ظاهر ٿيو ۽ نيون نويليون زالون سس جي پيرن ۾ اچي ڪريون ۽ سلام ڪرڻ لڳيون, سس نيري جي خاطرداري ۾ هر وقت لڳيون پيون هونديون هيون ۽ ماني ٽڪي ڪاٺي گاھ مال وغيره جو ڪمال اشاري کان اڳ مڪمل ملندو هيو نيري جي وڏي لئي ٿي وئي جو نهن جي روپ ۾ ٻه ٻه نوڪرياڻيون ملي ويون.


نيري کي هاڻ وڏو وقت/وقفو ملي ويو ساهي پٽڻ, گھمڻ ڦرڻ جو سو موقعي ملندي ئي وئي ماءُ شيلي وٽ ۽ شيلي وقت گهارڻ لاء نئين ڳوٺ ۾ نئون يار ٺاهي ويٺي هئي, شيلي ان ڪري اصل ڳوٺ ڇڏيو جو انجي ئي سندي ڌي پاڙيسري سان غيرمهذب طريقي سان پرڻو ڪري ڀڄي وئي هئي ۽ انهي غيرت شيلي جي سيني ۾ وڏا گهاءُ وجهي ڇڏيا هيا.
نيري ڇا ڏسي سندس ماءُ نئين شخص سان ستي پئي آھي ۽ نيري ڪجھ انتظار ڪيو ۽ شخص نلڪي تي هٿ ڌوئي واپس شيلي سان گڏ ويٺو رهيو ۽ نيري مٿي ٺڪ ڪيو ۽ اهي ٽئي هڪ ٻي جي تعارف ۽ ڪچهري ۾ لڳي ويا ۽ اچانڪ  پاڙي مان ڪو شخص آيو شيلي جي يار کي چوڻ لڳو ته هُن جي ڌي مري ٿي انجي لاء ڪو ڌاڳو ڦيڻو ڪري, شيلي جي مُڙس چيو ته هُو وڃي ڏھن منٽن بعد اچي ڌاڳو تيار هوندو ايتري ۾ هُو شخص به ويو هليو ۽ اهي ٽئي ڪچهري ۾ لڳي ويا ۽ شخص شراب پيئندي نيري طرف گهُري ڏسي رهيو هو ته ڏھ منٽ به منٽن ۾ گذري ويا ۽تهُ شخص به اتي پهتو ۽ چيائين سائين منهنجو ڌاڳو?
يار چوڻ لڳو: بابا اوهان ان جا داڻا ست ڀيرا ڇوڪري جي مٿي تي ڦيري چوواٽي تي اڇلائي ڇڏيو, ڀلو ٿيندو سڀڪجھ جلدي نياڻي کي ٻار ڄمندو.
شخص: بابا نياڻي اڃا ڪنواري آھي.
ٽئي لاجواب ٿي کلڻ لڳا ۽ شخص ٿيو روانو.



نيري خُوشحال ئي پر نڀاڳي جو مال ۾ نڪو شوق هو نڪو نصيب پر کير, مکڻ لسي ۾ وڏو چاھ هيو پر ڪري ته ڇا ڪري آخرڪار سڌ سُجهي نيري کي جو پاڙي ۾ هڪ گهر ۾ مينهن پاليل هئي ۽  نيري جي اک پهتي وڃي نيري تي ته نيري اهڙو جو وارو کنيو جو مالوند دنگ رهجي ويا, نيري ڌاڳو تيار ڪري اهڙي ريت ان مينهن جي کونٽي ۾ ٻڌو جو ٻيو ٿيو خير مالوند مينهن ڏوهي جيئن ئي ولاڻو ڪن ٿا مکڻ اچيو وڃي نيلي جي گهر ۽ انهن جي ماٽولي ۾ بچي وڃي لسي ۽ جڏھن کير کپي ته نيري کير به ائين ئي گهرايو ڇڏي.
اهڙي ريت نيري وڏي خُوش ۽ مالوند ڏاڍا حيران رهجي ويا  نيٺ تنگ ٿي لڏي ويا ۽ نيري نڀاڳي به وئي رهجي ڦڪي ٿي.


نيري جا ڇورا به آخر وقت وٺي وڏا ٿيا ۽ شادي لائق ٿيا ۽ نيري نالائق ۽ فحش هئي جو ڇا ڪري نيٺ شاديون ڪرايائين سڀني جون الڳ الڳ ۽ اهي نيون ڇوڪريون آيون سهرن نيلي جي اوٽي تي ۽ ڪجھ ئي وقت ۾ مُرغي فارم کليو نيلي جي پُٽن کي پُٽ ۽ ڌيئرون ڄايون ۽ ولر پيدا ٿي پيو گهر ۾ رزو اسڪول واري حاضري لڳندي هئي صبح شام ناشتي منجهند ۽ رات واري ماني تي ۽ وڏو ويڌن تڏھن جڏھن اهي سڀ هڪ ئي وقت ٻاهر ويندا هئا ته پيري پويا لڳائي سڀ ڀيڙا ڪبا هئا.
پر افسوس هن ڳالھ جو ته نيري جي ٻن ڪمائو ڀاڻيجن/مُڙس جي اڳين زال جي ڇوڪرن جو اڃا ڪو اولاد نه ڄائو ۽ انهم جون زالون نوڪرياڻيون ٿي سڄو ڏينهن سڄي رات پيون گهر جو ڪم ڪار ۽ ٻي پاسي ناڪاره ڇورن جو لُوسي عورتون ڪنهن وقت پيٽ ته ڪنهن ٻيو پاسو سڄايو ستيون پيون هونديون هيون.







ڪمائُو پٽن وانگي سندس زالن جي ذھنن ۾ ڪڏهن ڪو سوال نه پيو اڀري, ڪا سوچ نه پئي پيدا ٿئي ۽ آخر ٿئي به ڪٿان نيري اهڙا ڌاڳا ڦيڻا ڪيا آھن جو ٻيو ٿيو خير.
ٻئي پاسي ڪمائو پٽن کي سندس دوست ڀڙڪائڻ لڳا پر ٽڪو لهن هڪ ذرو به فرق نٿو پوي.
بس ڪمائو پٽن جو ڪموريون زالون پيون گهر جي رڌ پچاء جو ڪم ڪار ڪن ته ناڪاره عورتن جي ٻارن جي هنگ مٽ وارا ڪپڙا ڌوئم ۽ ھُو هڏحرام حرامخور مڙسن وانگي ستيون ستيون پيو سيٽيون هڻن رڳو لت آ ويامڻ تي.
ڪڏھن ڪڏھن ٻئي ڪاموريون عورتون پيون روئن رت جا ڳوڙھا پنهنجي اولاد جي نه هئڻ, ننڍين جي طعنن, ڀوتانن ۽ تهمتن کي ياد ڪري, پيون پنهجن مائٽن کي ياد ڪن ۽ وري رويو پون ويچاريون سڏڪا ڀري ڀري ڀري ڀري روئي رئي سمهيو رهن ابتي ٽاڻي ته وري مٿن سست عورتن جا طعنا سهڻا پون, بس انهن اڀاڳين جي حياتي ائين پئي گذري ۽ زال سان گڏ مُڙسن جا به هاڻ ٽپڙ پورا ٿيڻ تي ٻئي ويچارا ويچار جي ڳڻتين ۾ ڳرڻ لڳا ۽ جهُرڻ لڳا ته نيلي نوابڻ ٿي پئي هلي لٺ جي ڇيھ رکي ڪمائو پُٽن ۽ زالن کي ته ٻئي پاسي بيائي جاري آ ۽ سندس پٽن ۽ زالن کي پيار ڪندي.



نيري جي ڀيڻ نيلي جيڪا سڀني کان وڏي هئي سان بلڪل سڀني کان وڏي هئي پر فحش نه بلڪه ڪاري علم ۾ ۽ ڪارن ڪرتوتن ۾ جنهن پنهنجو اصلي مُڙس ڇڏي ٻئي دوست سا ياري نڀائي هئي ۽ نيلي واقعي ماچس جي تيلي هئي ۽ وڏي ڦُڙتيلي هئي جنهن نئين يار سان گڏ ايندي ئي ڌاڪو جمائي ڇڏيو, پنهنجي يار کي جنهن بيواھ سڳي چاچي پاليو هو انجي پُٽ تي ڪارو علم ڪري انجو اولاد بند ڪري ڇڏيو ۽ گهر ڀوتن سان ڀري ڇڏيو, پنهنجي يار جي سڳي ڀاءُ جو پُٽ به مارائي ڇڏيو ته يار جي سڳي ڀيڻوئي کي سفا چريو ڪرائي ٻڌرائي ڇڏيو جيڪو ويچارو پنهنجي دور جو وڏو پٽيل ڪامريڊ ۽ انجي ڳالھ کي باقائده مڃيو ۽ ٻڌو ويندو هيو سي سڀ ڪم نيلي ڪرايا اهو به پنهنجي مُڙس جي هٿان ۽ يار سندس شاگرد هيو ۽ يار وڌيڪ ڇتو ٿي پيو ڪافي ڀيرا ڀوپن کان پڪڙجندي پڪڙجندي وٺي ڀڳو ۽ وڃي سڳي چاچي کي ڏٺئين ته آرام سان مري پئي سو انجا ڀ احسان جنهن پنهنجي لخت جڳر ڌي بڌي ۾ ڏئي پراڻيو ۽ اسڪول, ٻني ٻارو ۽ شادي جو خرچ هٿن سان ڀرت ڀري پورو ڪري اهل ڪيو انجي زندگي ۾ زهر ڀرڻ لاء اچي يار تيار ٿيو ۽ ابتا سبتا ڦيڻا هڻي مرندڙ چاچي کي بستري تي ويتر ماري رهيو هو.


نيلي جو جيڪو اڪيلو ڀاءُ هيو نيل اهو به وڏو خفتي هيو انهن ڪمن ۾ جنهن وٽ پنهنجي مرحوم ڀيڻ ڀوتڻ طور قيد ٿيل هئي ۽ هو پنهنجا سمورا ڪم ان کان ڪرائيندو هو ۽ ھُو ڀوتڻ بڇيندو هو آڙي پاڙي وارن ۽ خاص ڪري عزيزن کي جيئن اهي شڪ نه ڪري سگهن پر ماڻھن کي پڪ هئي سو انجون جوان ست ڌيئرون ائين ئي وڏيون ٿينديون ويون مجال آ ڪو شادي لاء نياپو کڻي اچي ۽ ڪو تيار ٿئي ۽ ڇوڪريون يار دوست تڪڻ ۾  پي ڀوتن جي چڪر ۾.


نيري جي ڪمائو پٽن/ڀاڻيجن کي يارن وستن ورغلائي ڇتو ڪري ڇڏيو هو سي ڪنهن فقير وٽ اهڙو ڌاڳو ڪرائي آيا ٻ ٻڪر به قرباني جو گهر بيهاريو جيڪو اولاد ٿيڻ بعد قربان ڪبو ۽ نيري کي اچي وئي اصل ڦيري ۽ ان هيراڦيري اصل ڪري ڇڏيو نيري کي ڍيري ۽ هاڻ ڇا ته ڪري اولاد جيڪر ٿي پيو ته هن جا نااهل ڇورا ڇا ته کائيندا ڇانگن سميت ۽ رنون به رلي وينديون سو پريشاني ويتر وڌي وئي ۽ نيري سوچ ويچار ۾ يار ڇڏي ڏنا ۽ ڌاڳي ڦيڻي تي زور ڏيڻ لڳي پر ٻڪر کي ڏسي ته ڦيري اچيو وڃي, ٻڪر کي پڙھائي پاڻي پياري ته ٻڪر پيئڻ بجاء ان ۾ مُٽيو ڇڏي ۽ پيئي ئي نه, گاھ پڙھائي کارائي ته ٻڪر مٿن تيڪيو ڇڏي يا مُٽيو ڇڏي, انهن ڪشمڪش نيري کي اهڙي پريشان ڪئي جو نيري جي ننڊ ئي حرام ٿي وئي ۽ هوڏانهن وڏيون نونهون ٻئي پيٽ سان ٿي ويون ته آھستي آهستي ڪمائُو پٽن جي چال چلت ۾ به ڦيرو ڏسڻ ۾ آيو جنهن نيري کي نيرو آسمان ڪارو ڏيکاري ڇڏيو.
نيري اڳي جڏھن وڏن جي اولاد جو ذڪر ايندو هيو ته گڏ ويندي ۽ هر دوا ناڪاره بنائي ڇڏيندي هئي سو وڃڻ ئي بيڪار ٿي پوندو هيو پر هن ڀيري نيري پاڻ بيڪار ۽ بي يارو مددگار ٿي پئي.




ٻي پاسي شيلي جي شودپائي ۽ حرامپائي عروج تي هئي ۽ شيلي وٽ هڪڙو وحشي فرد پهتو ۽ چيائين ته هُن کي ڪنهن دُشمن جي ڀينگ ڪرڻي آھ سو شيلي جو ڪم ي اهو ئي بچيو هو سو ڪيئن گراهڪ ڇڏي ڏي تنهن ڪري انجو مسئلو غور سان ٻڌي حل ڪڍي روانو ڪيائين ۽ اڳتي ڇا ٿيو جو ام فرد جي ٽارگيٽ واري گهر ۾ اچانڪ هڪ نوجوان عورت آڌي رات هڪ لڳي هڪ منٽ تي ڪنهن پُراسرار بيماري ۾ وڪڙجي وئي جيڪو گهر ڊاڪٽر بجاء ڌاڳي ڦيڻي تي وڌيڪ اعتبار ڪندو هيو ۽ اهي مريض عورت کي وٺي پهچن انهي کان اڳ اها عورت موڪلائي چُڪي هئي ۽ اشنان ڏيڻ وقت ڇا ڏسن ته مرده عورت جي گلي ۽ ڇاتي مرد جي هٿن جا نشان واضح پيل آھن اها شئي گهر ڀاتين تي اهڙي پريشاني ۽ صدمي واري گُذري جو اهي هڪ پل لاء به ننڊ يا سڪون سان رهي نه سگهيا, ايتري ۾ ڪال آئي ۽ ڪال کڻي جيئن انهن سماچا پڇيا ته ورندي ملي ته ايندڙ اٺيتالھ ڪلاڪن ۾ ٻه ٻيا ماڻھون مرنده گهر ۾ جنهن ڪال باقائده بيهوش ئي ڪري ڇڏيو, سوچ ويچار, حيراني ۽ پريشاني مان ننڊ ۾ ستا ته رات جو ٺيڪ ساڳين وقت هڪ لڳي هڪ منٽ تي انهي گهر جي نياڻي مري وئي اهو مامرو ڏسي گهر وارا ويتر ڏُک, غم حيراني پريشاني ۽ شديد خوف ۾ وڪڙجي ويا ۽ ڇا ڇا ٿي رهيو آھي ڪير سوچ و گمان ۾ به نٿو رکي سگهي, برحال انکي دفنائي آيا ته واقعي ساڳين وقت ٽين رات جو ٺيڪ هڪ لڳي هڪ منٽ ٽين لاش, هڪ ٻي ڇوري گُذاري وئي, انهي صدمي گهر ۾ روج راڙو برپا ڪري ڇڏيو, پاڙي, ڳوٺ ۽ عزيز مائٽن کي حيران و پريشاني به خوفزده ڪري ڇڏيو ته وري ساڳين نمبر تي ڪال آئي ۽ ڪال ۾ آواز آيو ته اڳين ڀيري گهر جي مالڪياڻي ويندي پر مالڪياڻي ڪنهن اينگل ۾ طاقتور هئڻ ڪري بچي ته وئي پر وڏو نقصان کائي, وڏو عرصو بيمار رهڻ کانپوء برحال ساڳين نمبر تي ڪال ڪري جڏھن پڇا ڳاڇا ڪئي ته پتو پيو ته گهر جي ڪنهن ڪمري ۾ هڪڙي گارڊر ۾ ڪارا ڌاڳا پيا آھن انهن کي پاڻي ۾ لوڙھي ۽ ڪو پاڻي پڙھايل هيو سو ڪنهن مخصوص هنڌ تي هارڻو هيو پورا ست ڏينهن ساڳين آڌي رات واري وقت تي, سو ڏسو اوهان شيلي جون شودپايون ڪٿي پئي گهرن جا گهر ۽ عزيزن کي ٿورن ڏوڪڙن عيوض وڙهائي.

شيلي جو پُٽ نيل به وڏو خفتي هيو جيڪو ساڳين ڪم ڪار ۾ اڳتي هيو تنهن جي به وڏي هاڪ هئي هر ننڊو وڏو امير غريب ان جي حاضري ڀرڻ ايندو هيو سو هڪ ڏينهن انڌو اعتبار ڪندڙ هڪ سرمائيدار جو پُٽ اتي پهتو جنهن کي بخار سٽي سٽي سڄائي ڇڏيو هيو سو نيل نمونو ڏسي اچي ٿو پئسا ڦُري ۽ ڪافي ڏينهن هلائڻ کانپوء هٿ ڪڍيائين ۽ ڪيائين ڊاڪٽرن جي حوالي جيسين ڪافي دير ٿي چڪي هئي ۽ اهو همراھ به ويو موڪلائي .


هن پاسي نيري جي اک نيري ٿيڻ واري هئي جو ڪمائُو پٽن جو اولاد ٿيڻ وارو هو ڪنهن ڪرامتي بابا جي ڪرامت بدولت سو نيري ويچاري پريشان هئي هاڻ نيري جو وس نه پئي هليو هاڻ چاهيو ته ڪو حل ڳولهجي بس ڪجھ وقت گُذريو انجي وچ ۾ هرڪو نيري کي وڏن پوٽن جي اچڻ جون سڀڪو اڳواٽ مبارڪون ڇا ڏين نيري جون اکيون ڇتي ڪُتي ۽ ٻُوٿ تي ٻارانهن ٿيو پون ڄڻ مبارڪون نه ڳاريون ۽ ڏنيون هجن برحال نيري کي ڪال آئي هُو ڀڳي ڀڳي ڀڳي ۽ ڪال کنئين ته آواز آيو مبارڪون هجن تون ڏاڏي ٿين وين بس اهو ئي ٻڌڻو هو نيري کي ڪال ڪٽي نيري ٻڪر کي مارڻ جي نيت سان اڳتي ڇا وڌي ٻڪر اهڙا ته سڱ هنيا جو نيري جو رت ڪُتا نه چٽين ۽ نيري هاڻ پريشان ٿي وئي ۽ اسپتال وارا گهر پهچن انهي کان اڳ رڦوچڪر ٿيڻ جي چڪر ۾ هئي سو نيٺ ڪنڌ ڪڍائي انهي ڀاڄوڪڙ عشق جي ماريل ڇوڪري جي اخباري بيان مطابق ٻن ڪپڙن ۾ ڀڳي اڌي شيلي ماءُ وٽ اچي پناھ ورتائين ۽ ڪامورا ويچارا اولاد ۽ زالون وٺي گهر آيا ۽ خُوشي خُوآي گهر رهڻ لڳا ۽ ھڏ حرام ڀائرن ۽ ڀاڄائين کي به سڌو ڪيائون پر ڪم تي لڳايون ۽ احترام سان هليا پر ڀيد جيڪو لڪيل هيو نيري جي نموناگيري جو سو فاش ٿي پيو.

هاڻ نيري, سندس ماءُ شيلي ۽ شيلي جو نئون يار جوشيلو سڀئي گڏجي رهڻ لڳا ۽ انهي ڪاري ڌنڌي ۾ ڌُوم مچائڻ لڳا, هڪ ڏينهن انهن وٽ اهڙو حاسد, ساڙُو ۽ لالچي ماڻھو آيو جيڪو مفت ۾ پرائي دولت تي ڇتو ٿيو پئي هليو ۽ چريو ٿي ويٺو هو پرائي مال تي سو پنهنجي ويٺو سموري آکاڻي ٻڌائڻ ۽ انهن ٽنهي پئي آکاڻي غور سان ٻڌي ۽ سمورو مسئلو هڪ پل ۾ حل ڪرڻ جو چيو ته مُڙس هوا ۾ ڦانگرجي ويو ۽  جلدي حل ڪرڻ جو چيو برحال مسئلو هوندو ئي حل ٿيڻ لاء آھي پر طريقا کوڙ آھن هن فرد اهو ابتو طريقو ڳولهيو ۽ وٺي علاج نڪتو اڏي کان ۽ سڌو پنهنجي گهر پهتو ۽ سڄي وارتا ڪيائين سندس زال سان ۽ زال سمجهي وئي ۽ اڳتي عمل ڪرڻ لاء ڇتي ٿي پئي ۽ وئي سڌي سڌريل پڙھيل لکيل گهر ۾ ۽ نلڪي ۾ پڙھايل پاڻي جا چار ڦُڙا, ٽانڪي ۾ چار, مينهن جي اُلٺي ۾ چار ۽ چار ڦُڙا دروازي تي ائين ڪري نڪري آئي انهن سان ڪچهري ڪري.
بس باقي ڪم انهي پاڻي کي ڏيکارڻو هيو سو واقعي ڪري ڏيکارين ۽ پيو روج راڙو ۽ گهر ۾ قهرام مچي ويو, جن ڀوتن جو اڏو لڳي ويو مايون ٿيو اجهو مرن, ذر ماين جا ذر مڙسن جا پاڇا پيا ڪڏهن هن پاسي ته ڪڏھن هن پاسي سفر ڪن هوا ۾ اڏرن,  گهر جي ڪا ڪنڊ ناهي ڇڏي جتي پاڇا نه لڀن گهر جون سڀئي عورتون پريشان مُڙس سڀ وڏين وڏين يونيورسٽين ۽ وڏن وڏن بين الااقوامي ادارن ۾ ڪم ڪن سو پيا سائنسي علاج ڏسن, الڳ الڳ منطق گنڍين, پيا نيوٽن جون ڳالهيون کولين پر گهر جي ماين جو ساھ ٿو وڃي, عورتون ڀوپو ڀوپو ڪن ته مرد پيا سائنس جهاڙين, هتي جن ڀوت به پريشان ته هي پاڻ ۾ ٺهي وٺن ته آءُ اڳتي وار ڪريان برحال دلير جا پُٽ اهي به اچن گهر نه پيا فونن تي چون ڪجھ ڪونهي سڀ ڪوڙ آ ڪوڙ ۽ چاچو پوڙھو جيڪو پيو هوندو آ چارئي پهر کٽ تي انهي کي ڪجھ نه سجهي ته مسئلو حل ڪري.

ڪٿي آهن جن ڀوت? ڪهڙا تعويذ? سڀ ڪوڙ ۽ ٺڳي آ بس ڪجھ ڪونهي,ويٺي ستي اوهين مايون کائي هاڻ چريون ٿي ويون آھيو, لڳي ٿو هاڻ اوهانکي ٻني ڪرائڻي پوندي ۽ ٽي وي وڪڻڻي پوندي سڀ هڏحرام ٿي ويون آھيو, هاڻ سمجهي ويا آھيون هوڏانهن ويچاريون عورتن ويتر پريشان, سائنس کردماغ ڪري ڇڏيو آ انهن کي ته مڙس ٿو ڪاوڙجي اڙي چيو نه ڪجھ به ڪونهي بس وهم آ وهم, ڏينهن جو ڏسو ڊراما ۽ رات جو اچين ڦيريون هي نفسياتي بيماري آ مينٽل ڊس آرڊر باقي ڪجھ به ڪونهي ۽ مايون مرڳيون ٿيون مرن بس ساھ ٿو نڪري.
وڏو وڏو ڀاتي لاجڪ سان سمجهائيندي امان جيڪر ماڻھون واقعي جن ڀوت ٻ تعويذ گڏ کڻي هلن پيا ته ٻڌا اسان وٽ رکيو ئي ڇاهي سواء هڪ ٻن لکن جي? ڇا سوچي اهي وار ڪندا? ڇو ته ڪندا? هيڏانهن ملڪ جا سياستدان, سرمائيدار, ادڪار, رانديگر ۽ سوين ڪاروباري ماڻھون ڪروڙين ارب پتي ويا مري هي تعويذيا آيا آھن سڃن وٽ عيد ڪرڻ امان تون به ٻڌا تون وڏي آھين.
امان ويچاري پراڻي زماني جي عورت: پُٽ هي دولت جي ڳالھ ناهي هوندي هي هوندي آحرص ۽ دُشمني جي ڳالھ بس وير وٺڻو هوندو آ وڏا ماڻھون انهن ٽڪي جي ماڻھن جي پهچ ته ٺھيو انهن جي سوچ کان به پري آھن سو نٿا پهچي سگهن اوهان اچو هلون ٿا ڪٿي, برحال ڳالھ ٿي گولمول احترام ۾ ڳالھ اڻسمجهي ڪري ختم ڪئي پُٽ آيو ۽ جڏھن لڪاء ڏٺو تڏھن نيوٽن وارو صوف هٿ نه اچي گريوٽي کان ڳالھ ئي چڙھيل هئي مُڙس وات جيئن آيو تڏھن کان گهيڙ جيسين ڪو خفتي نٿي آيو مسئلو نٿي حل ٿيو.

جيئن مسئلو حل ٿيو ته سائنس به سيٽي هڻي نڪري وئي ۽ مُڙس اسٽڊي ۾ لڳي ويو جنهن ۾ هُن کي ڪوڙن ۽ سچن ڀوپن, سچ ڪُوڙ تعويذ جي ريت پرک پئي تڏهن نفسيات ۽ ڀوت کي الڳ ڪري ڄاتائين


هوڏانهن نيري جي جيڪا عادت هئي هن ويهڻ نٿي سو آخر فحاشي کان بچڻ لاء شادي جو خيال آيو ۽ پرسڪون زندگي گُذارڻ جو خيال انهي ڪري به آيو ته ڪارن ڪرتوتن سبب سندس ماءُ شيلي ۽ يار سخت عليل ۽ ذليل ٿي رهيا هئا انهن جا بڇيل جن ڀوت نانگ بلائون سڀ واپس اچي رهيا هئا ۽ خوراڪ گهري رهيا ۽ پڇاڙڪا ڏينهن ڏسي نيري حيران ۽ پشيمان ٿي نيٺ نڪري وئي ڪنهن سخت محنت ڪش هاري سان شادي ڪيائين ۽ خبر آ اهڙي عورت کي ڪٿي ٿو سڪون ملي پوء ٿيو ائين جو, هڪڙي ڪار ئي پئي رستي تي ۽ واٽر جي موري تي هڪڙي عورت اڳ ۾ بيٺل ڪار وارن سنا روئي ڳالهائي رهي هئي ۽ ايتري ۾ هن ڪار وارا دوست هيٺ لٿا ۽ احوال معلوم يا ته عورت رڻايو ته هُن جو مُڙس هن واٽر ۾ هڪ ٻٻر جي ٽار ۾ رسو ٻڌي ڦاهي پيو کائي ۽ موري تي ويٺل پنج مُڙس تماشو ڏسي ٽهڪ ڏئي کلي رهيا هيا سو ڳالھ ٻڌندي ئي انهن ڇڙٻ ڏئي ڦاهي واري کي روڪي روڊ تي آندو ٻي ڪار وئي هلي ۽ اتي جو لوڪل وڏيرو موٽر سائڪل تي ظاهر ٿيو جنهن انهي وقت طلاق ڪرائي ۽ زال پنهنجي رستي ۽ مُڙس پنهنجي رستي روانا ٿيا ۽ ڪار ۾ پهتل لڪاء پيا ڏسن, ڇا ڏسن ته مُڙس ته ويندي ڏسجي پيو پر مخالف سمت ۾ عورت غائب آ سو پيڇو ڪيو ته ڇا ڏسن اهو لوڪل وڏيرل عشق جا داستان ڇيڙيندو عورت  کي کڻي پيو وڃي اها ئي نيري هئي جنهن کي دوست ڇڏيائي آيا ۽ حال پڇيائون ته چيائين هو هاري نيري جو مُڙس هو جنهن شھ جي ڀرسان نئين ڪالوني ۾ نئين اڏي تي سڄي رات نيري جي جسم فروشي ڪئي ۽ پاڻ شراب پيئندو رهيو ۽ آرام ڪرڻ جي اسرار تي مُڙس رسي ۾ هٿ وڌا آھن.

ٻئي پاسي آخري ڀيرو ڪال آئي شيلي جي نيري کي ته ڌي آءُ مرڻ تي آهيان منهنجي جسم جي ڪنڊ ڪنڊ ۾ ڪيان, لٽون ۽ پرون پئي وهي ۽ رت و جسم مان بدبو پئي اچي برائي مهرباني هن ڪم کي ڇڏي ڏي ۽ بڇاڙي منهنجي مان سبق سک ۽ سڀني کي خبر پئجي وئي آ ڪير به لاش پورڻ لاء نه ايندو ڪتا به مُشڪل سان کائن ۽ڪال تي آواز بند ٿي ويو.

نيري وري  ڪال ڪري نيل سان ڳالهايو, ماءُ جي فعلن جي نتيجي ۽ ماءُ جو ان نتيجي تي پڇتائڻ واري رويي بابت به هُن تفصيلي ڳالهايو ۽ نيري ڳالهائيندي ڳالهائيندي روئيندي ٿي وئي ته وقفي وقفي سان ڳالهايو به پئي ۽ ڀاءُ کان سماچار به پئي ورتا ڀاءُ جو چوڻ هو ته ھُو روز ڪيس ٿو حل ڪري جنهن ۾ ڪيتريون ئي طلاقون, ناجائز شاديون, گهرن ۾ قهرام, ڀوت, جن سميت ڪهڙيون ئي بلائون موڪلي پنهنجو ڪاروبار هلائي رهيو آھي جنهن جي طويل فهرست آھي جنهن کي لکڻ لاء ڪتاب کپن ۽ ڳالهائڻ لاء جنم کپي نئون.
هڪ وڌيڪ ڳالھ ٻڌائيندي چوي ٿو ته هُن ڪيتريون ئي نوجوان ڇوڪريون ڦاسائي ڏنيون وحشين کي, انتهائي شريف, نفيس, عزتدار, پرديدار,محنتي ۽ شريف گهرن جون نياڻيون جيڪي چند ڏوڪڙن عيوض تعويذ وٽي ڏنا ۽ عزتون اڇلايون جيڪو براه راست دلالپائي ڪرڻ واري کان به ڪيترا ئي ڀيرا وڌيڪ بُرو ڪم آھي.
ڀيڻ ساهي پٽيندي وراڻيو: ادا تنهنجا امان کان به برا حال ٿيندا امان کي ته ڪيڙا پيا توکي ڇا ته ٿيندو آءُ ته سوچي به نٿي سگهان.

ڀاءُ کي به پڇتا ٿيو پر جواني جي جوش ۾ انڌو ۽ ڪمائي وارو ڌنڌو ڏسي ڪٿي ٿو ضمير جاڳي جنهن نج نسورو حرام ۽ هڏحرام ٿي کاڌو هجي.

ملي واندڪائي: ميوارام پرمار

ملي واندڪائي

ميوارام پرمار

ٻيلي جلدي ٻڌا
ڇا ٿو چوين
سر کپائي ڇڏيو آ
واندن واندين
هر وقت ٿا ستائن
هي ڪم ڪر هو ڪر
مونکي ذرو به
واندو وقت ناهي
مونکي اڄ ڪراچي
سڀاڻي ماسڪو ۽ ٽوڪيو
پرهين بيروت کان استنبول
نيويارڪ کان ڪئناڊا وڃڻو آ
واپسي ۾ اتان کان
لنڊن, پئرس سڀ ڏسڻا آھن
وڏين وڏين هوٽلن ۾
سيمينارن ڪانفرنسن ۾
سمت ۽ ڪلاسن ۾
ليڪچر ڏيڻا ٻڌڻا آھن
منهنجي جهازن جي ڪمپني
ڪمپيوٽر, موبائل جي
اناج دالين جي ايڪسپورٽ امپورٽ
جهاز هڪڙا ائرپورٽ
ٻيا بيهن سي پورٽ تي
ٽرڪن ڪنٽينرن کان
ڳالھ چڙھيل آھ
ڳالُهائڻ لاء ته ٺهيو
ماء پي زال ٻارن لاء
وقت ناهي بس ناهي ڇو
ڪم ڪار ام دنيا جا ڪرڻا آھن
مرڻا پرڻا ڌرڻا ناهن
ڪم آھن ڪم
ڪم جيڪي نڪمن کان
ناهن ٿيڻا
اهي ڪندو آھيو
برحال تون ٻڌا
خير آ
ڪرونا اچي ويو آ
هان............!!!!
دنيا ساري ٿي وئي آ
تنهنجي ريت جي ديوارن
تي بڻيل خوابن جپ محل ڊھي
پٽ پيو آ
تنهنجا ڪم ڪار
سڀ بيڪار ٿي پيا آھن
تو جهڙا ڪروڙين هاڻ
ڌُوڙ پيا پائن
اوٻاسين جا ڪڙڪا
پيٽ سُڄي ويا آھن
ڪير ڳالهائڻ ته ٺھيو
هٿ ڏيڻ تي به
بندش آھي
تنهن لاء بس
ايترو چوانس ٿو
هاڻ ته سک.

پوليس جي ٻه اکيائي

پوليس

ميوارام پرمار

ڀيل ڪولهي شل هٿ نه اچي
واھ جا پوليس وارا کڻندي
ميگهواڙ اوڏ مڳي نه ڪن
هتي پوليس به ماٺ نه ڪندي
خرچي کان فشري تائين
ڪاغذن جي درستگي نه ڏسندي
ڀلي جي ايمرجنسي
ڊليوري, مريض ۽ معمول نه ڏسندي
گارين سان آجيان
بُجن سان الوداع ڪندي
متان نه موچارو ماڻھو اچي
گوڏن ڀر گسڪي
سلام ڪندي
سائين سائين ڪري
سلام مجرا ڪندي
ڀلين قانون پيو ٽوڙيندو اچي
يا بنا ڪاغذ جي گاڏي هلائي
جيئن وڻيس تئين ڪري
پوليس ويچاري متان چُري
پڇ لوڏڻ ۾ هڪ انچ نه ڦري
لاڪ ڊائون کي کڻي ڏس تون
سڀني سيٺين جا دڪان کليل آهن
خرچي تي ڪم هلن پيا
مٺا ويچارا ريڙھي, ڪئبن وارا
مزدور, هاري مٺا آھن سارا
ٻه اکيائي جي داستان ڊگهي
پوليس کي وڏي مڳي آ
هي اسانجي سياس پوليس
ٽئڪس برابر تي ڪري ريس
غريب غريبو اچي وڃي ٿو
جنهن جو سياسي ڀوتار نه آ
اُهو هتان ڪيئن بچي وڃي ٿو
جنهن جي جيب ۾ پتو هزار نه آ

پهرين ڌڪ کانپوء به نه سُڌريو

پهرين ڌڪ کانپوء به نه سُڌريو

ميوارام پرمار

حالانڪه گهر ۾ هڪ لک جي قريب گهر ۾ سرڪاري پئسو ماهوار ايندو هيو ۽ نڀاڳو هو به هڪڙو موڀي ۽ لوڪل ڀوتار جي ڪلهي چڙھي روڊ تي گاڏيون روڪي پئسا ڦُرندو هو سو به غيرقانوني سرعام جڏھن تي لاڳاپيل سنگت به خُوش هئي ته ڀوتار به پر حرام ته آخر حرام نه, نيٺ هڪ ڏينهن گاڏي نوالي ڪاهي اچي مٿي چاڙهي جنهن ۾ مئو ته ڪونه پر مهينن لاء بستري تي اچي ويو ۽ ٺيڪ ٿيڻ بعد وري واپس ساڳين حرامخوري تي لڳي ويو ته هاڻ اڳين نشانو ڇا سمجهون?

سفير عمرڪوٽ بنسي مالهي

سفير عمرڪوٽ بنسي مالهي

ميوارام پرمار
عمرڪوٽ جوسفير ۽ عمرڪٽ جي سڃاڻپ کي هر ضلعي ۽چئني صوبن هلندڙ, سفير,وڪيل ۽نمائندگي ڪندڙ بنسي ڌرمداس، مالهي،  چندي رام پاڙي جو رهواسي آھي. بنسي مالهي جو جنم 15 جولائي 1975 ڳوٺ ساڏوري ۾ ٿيو، سندس والد پهرين هاري هو 1980 کان پوءِ عمرڪوٽ شهر ۾ لڏي اچي مزدوري شُروع ڪئي، آخري تائين ٿاڌل جو ٺيلو لڳل هو. بنسي مالهي صاحب جي سياسي سماجي, صحافتي,ادبي ۽ ٻين کوڙ سارن شعبن ۾ خدمات جي هڪ اڻکٽندڙ طول فهرست آھي, برحال بنسي مالهي گذريل 20 سالن کان سماجي تنظيمن ۾ ڪم ڪيو تازو ٿيل دل جي تڪليف کان پوءِ بيروزگار آھي.

سفير عمرڪوٽ پرائمري تعليم سيدپور اسڪول عمرڪوٽ، هاءِ اسڪول 1 عمرڪوٽ ۽ انٽر ڊگري ڪاليج عمرڪوٽ مان ريگيوليٽر ۽ بعد BA ۽ MA ڪاليج سائيڊ تان سنڌ يونيورسٽي مان پرائڻ سان گڏوگڏ مزدوري به ڪندو رهيو.

سائينجن جي دوستن, واسطيدارن عزيز مٽ مائٽن, سياسي سماجي توڻي ٻي شعبن سان وابسته دوستن جي لسٽ کي ڇيڙبو ته ڪتابن جا ڪتاب ڀرجي ويندا پر تعليم دوران دوست علي اڪبر راهمون، علي محمد شيخ، ڊاڪٽر دليپ کتري، رامچند، هوتو بجير، عبدالله کوسو، محمد بخش ڪنڀر، پرويز ڪنڀر، بهترين استاد محمد ملوڪ، تلجارام ڀيل، محمد بخش کوسو، الهبچايو ڪنڀار لياقت علي ڪنڀر(پرائيويٽ اسڪائوٽنگ استاد), شروعاتي هنري استاد ڊاڪٽر چيتن وينڊاڻي، استاد پارو مل ڪولهي، ڊاڪٽر ملوڪ اوڏ، سائينجن جا صحافتي استاد اقبال ملاح، الياس ٿري، پيرڏان سنگهه سوڍو ۽  سماجي دنيا /پروفيشنل زندگيءَ جا استاد سريش پراڳاني، گوپال داس مالهي، ڊاڪٽر سونو کنگهاراڻي، عابد چنا، غلام رسول سميجو، ڊاڪٽر تنوير شيخ، ممتاز خاصڳخيلي ۽ ڊاڪٽر خالد پرويز رهيا آھن.

 بنسي صاحب جي سياسي,سماجي,ادبي,صحافتي,تعليمي توڻي هر قسم جي خدمتن جي عيوض کوڙ سارا ايوارڊ,شيلڊون ۽ سرٽيفڪيٽس ملي چُڪا آھن تن جي لسٽ به اڻکُٽندڙ آھي پر ڪجھ اهم هيٺ ڏجن ٿا, اُن ۾ سڀ کان وڏو اسڪائوٽ قائداعظم بيج 1988، عيد ميلادالنبي بهترين تقرير 1992، گل ڦل ننڍڙو ليکڪ مڃتا سرٽيفڪيٽ 1992، صحافتي مڃتا ايوارڊ 1999،ٻالڪ ادبي فورم سنڌ پاران ٻاراڻو ادبي ايوارڊ 2000، حُسن ڪارڪُردگي ايوارڊز هيندز 2007،2009،2010،2012،2013،2015، مونوٽيڪنيڪل انسٽيٽيوٽ 2019 ، سائينجن کي ملڪي توڻي بين الاقوامي ايونٽس ۾ شرڪت جو موقعو پڻ ملندو رهيو آھي جنهن ۾ تعلقي,ضلعي,سياسي سماجي ۽ مذھبي يا ڪميونٽي ليول جي پروگرامن/ميٽنگٽس جي هڪ طويل فهرست آھي پر خاص پروگرامن تي هڪ نطر, شرڪت، ايڊوانس ليڊر شپ پروگرام ڪوئيٽا 2002، امن ڪانفرنس بنگلاديش 2012، ليڊر شپ پروگرام آمريڪا 2018،
ليڊر شپ ٽريننگ لمس لاهور 2010، ليڊر شپ پروگرام آغا خان يونيورسٽي 2013،تعليمي سمٽ اسلام آباد 2017، ٻيا انيڪ.

ملڪ کان ٻاهر به سائينجن جي پروگرام ۾ شرڪت هڪ خاص اهميت جي حامل هي آھي خاص ڪري بنگلاديش، انڊيا، دبئي، جرمني، آمريڪا۾ پڻ سائيجن کوڙ سارن پروگرامن ۾ شرڪت ڪئي آھي ۽ ملڪ جي انتهائي گهڻن شھرن ۾ سوين پروگرامن ۽ميٽنگس کانسواء اسلام آباد، ڪوئيٽا، اتريان علائقا سوات، ناران، ناگاپربت ، چلاس، هنزه، آزاد ڪشمير، پنجاب ۾ پڻ وڏا وڏا سمت ۽ ڪانفرنسز اٽينڊ ڪيا.

ملڪي ليول جي سياسي سماجي اڳواڻن سان ڪافي ڀيرا ويهڪو پڻ ڪندا رهيا آھن سائينجن جن ۾ رسول بخش پليجو، رسول بخش درس، ابراهيم جويو، ڊاڪٽر عبدالغفار بلو، عبدالواحد آريسر، آڪاش انصاري شامل آھن.
بنسي مالهي جو هڪ ڪتاب پڻ ڇپجي چڪو آھي سته وچن ۽ موصوف  ڪافي سماجي تنظيمن جو باني,باني ميمبر ۽ پلر طور ڪم ڪندو پئي رهيو آھي جنهن ۾ فائونڊر ميمبر/تنظيمي بنياد وڌا جهڙوڪ سامي فائونڊيشن, آل سنڌ ينگ مالهي ايسوسيئيشن, چندي رام نگر ويلفيئر ايسوسيئيشن, مالهي سوشل ڊيولپمينٽ آرگنائيزيشن, شمع سوشل ڊيولپمينٽ آرگنائيزيشنس ٽنڊو محمد خان, هندو پئنچائت فورم, ملير پريس ڪلب عمرڪوٽ ٻاراڻي ادب ۾ هڪ نهايت ئي اعلي ۽ نفيس ڪم جي شُروعاتي قد پڻ سائينجن جي حصي ۾  اچن ٿا تنهن وقت جو ٻاراڻي ادب جو شاهڪار رسالو  "ٻاراڻو ميگزين پوپٽ" جو ائڊٽر پڻ بنسي صاحب هيو انکان علاوه ائڊٽر طور هفتيوار اخبار, عالم ۾ ڪم ڪيو ۽ بطور رپورٽر روزاني اخبارن ۾ ڪاوش، شام، پاڪ، دعا، سوال ۽ هييٺيان ڪتاب پڻ مرتب ڪيا "سته وچن", "نوڪري ۽ شهر" سائينجن اين جي اوز جي هڪ وڏي لسٽسان وابستگي رکن ٿا جنهن ۾ ٿرديپ ڳوٺاڻو ترقياتي پروگرام(ڇاڇرو، مٺي، ڏيپلو، عمرڪوٽ ۽ ڍورونارو), پئمان اليومني ٽرسٽ (ٽنڊو محمد خان), هيندز (عمرڪوٽ ،ٿرپارڪر ۽ ميرپورخاص), سول سوسائٽي سپورٽ پروگرام (عمرڪوٽ), هيلپ (نوشهروفيروز), سنڌ رورل سپورٽ آرگنائيزيشن سرسو (ٺٽو), ڪيمونڪس انٽرنيشنل (ميرپورخاص، ٿرپارڪر، سانگهڙ ۽ عمرڪوٽ) ۾ ڪم ڪندو رهيو آھي. بسي مالهي صاحب ورسٽائل گڻن جو مالڪ آھي جيڪو هرفن مولا طور سڃاتو وڃي ٿو جنهن کي اسڪرو پانو به چئي سگهجي ٿو سائينجن جي ڪمن جي لسٽ شئر ته ٿي چڪي سائينجن جي الڳ سڃاڻ اها پڻ الڳ به آھي ته سائينجن موٽيويشنل اسپيڪر ۽اسٽيج اداڪاري جا گُڻ به رکي ٿو.

حقيقت ۾ جيڪي بچپن جواني جا خواب, شوق ۽ ذوق قربان ڪري مستقبل جي جنگ ۾ جُٽي وڃن ٿا اهي ئي مستقبل جا هيروز ٿين ٿا, سائينجن پنهنجي بچپن ۽ نوجواني ۾ پڙھائص سان گڏ ڪم ڪار ۽ روزگار ڪندي گذاريو اهو ئي سبب آھي جو سندس فرزند ڀرت جي شادي هجي يا سائينجن جي دل جو اچانڪ اڙي ڪرڻ وقت مٺي شھر کان سموري سنڌ اٿلي پئي مٺي شھر, اسپتال انتظاميه ۽ سوشل ميڊيا تي نوجوان ٽھي ڏسي حيران و پريشان ٿي دنگ رهجي وئي تڏھن ئي پڪ ٿي ۽ ڪيل ڪمن جين نتيجي جو پتو پيو اها ئي اصل محبت ۽ محنت آھي جيڪو بنسي مالهي ڪندو رهيو پئي آھي سموري سنڌ واسين سان ۽ موٽ ۾ سنڌ به محبت ڏيندي رهي آهي.

بنسي مالهي صاحب نوجوانن کي هڌايت ڪري ٿو ته اسان جو ملڪ دنيا جي ترقي يافته ملڪن شمار ٿئي، اسان جا دوست انسانيت کي فوقيت ڏين.
منهنجي زندگي جو مقصد، امن- محبت- ڀائيچارو ۽ رواداري آھي. زندگي زنده دلي سان گذاريو ته خوشيون پاڻيهي حاصل ٿي وينديون.